Τι είδαμε στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας που έρχεται στα Βριλήσσια!30/11/2019 Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Οργισμένα νιάτα! Χωρίς βαθιές αναλύσεις για τα αίτια, μέσα στους κλειστούς δρόμους, τα αδιέξοδα και τρομερά διλήμματα, απλώνουν τις αλήθειες τους στο πανί όπως τις βλέπουν, όπως τις αισθάνονται και μας πετούν στα μούτρα:
Την τύφλα μας στην Παιδαγωγική (Ο καραγκιόζης).
Την οδυνηρή, την αβάσταχτη απόφαση (Index).
Την κατά παραχώρηση κατανόηση και συγχώρηση (Μίλα).
Το τι μας περιμένει (Στο δωμάτιο, Το βάρος της θάλασσας).
Την γελοιοποίησή μας μέσα σε έναν επί γης και ιδιαίτερα στην πατρίδα μας παράδεισο (Κλεονίκη).
Την ευσπλαχνία τους (Chopper).
Την νοσταλγική ουτοπία μιας πρωτόγονης ζωής (Καρτ ποστάλ από το τέλος του κόσμου).
Τον ζαλισμένο έρωτα από το ορμονικό μαστίγωμα στην εφηβεία μέσα σ’ έναν κόσμο «λαμέ» (I am Mackenzie).
Τις ικανότητές τους στο κατώφλι της νιότης (Ο Μάγκας). Ας θυμηθούμε εδώ και «Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν» του Ταρκόφσκι.
Την αμοιβαία εξομολόγηση δύο θανάσιμων εχθρών από τον Κύπριο Ανδρέα Σιεηττάνη που ξέρει καλά το βαθύ πιστεύω ενός άρρωστου κομματιού του αγγλικού λαού να θεωρεί προέκταση της νησιωτικής του χώρας τις αποικίες βαφτισμένες κατά περίπτωση με διάφορα κίβδηλα ονόματα (Bόρειος Ιρλανδία, Ουαλία και Σκωτία στο Ηνωμένο Βασίλειο, Αυτοκυβέρνητες επικράτειες, Αυτόνομες αποικίες, Αποικίες του στέματος, Προτεκτοράτα κ.ά.) ομνύοντας όλες στον ίδιο βασιλιά ή βασίλισσα. Αυτό το κομμάτι ψήφισε σύσσωμο το Brexit.
Tούτα τα λίγα για τα οργισμένα νιάτα, τους μικρομηκάδες στη Δράμα, από το μικρό μέρος της δουλειάς τους που είδαμε στις 21 και 22 Νοέμβρη 2019 στο ΤΥΠΕΤ.
Που ίσως να μη μπαίνουν εύκολα στα γνωστά μας κουτάκια! Στις δεκαετίες ή πενταετίες που ακολουθούν με τις κατακλυσμιαίες αλλαγές που νομίζω ότι θα φέρουν, μάλλον είναι αδύνατο να προβλέψουμε την συμπεριφορά τους. Μεγάλη η συμπίεση και το μέλλον άδηλο. Πολύ άσχημο κόσμο τους παραδόσαμε…