Προκαταβολικό σχόλιο σε μια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου*

"ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΙΖΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΠΟΥ ΕΦΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΜΙΖΕΣ". (Πρόδρομος Μποδοσάκης Αθανασιάδης). Ναι, ο «πατέρας» της ελληνικής βιομηχανίας, το είπε κάποιες δεκαετίες πριν. Κάτι θα ήξερε... «...Οι επιχειρηματίες στην πλειονότητά τους προσαρμόστηκαν αναλόγως. Συνέδεσαν την ανάπτυξη και την πρόοδό τους στις σχέσεις με την πολιτική και το κράτος. Οι πολιτικοί δημιουργούσαν τις δουλειές και οι επιχειρηματίες έπαιρναν το μερίδιό τους δίνοντας και κάτι. Όπως όμως έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Μποδοσάκης, «το θέμα δεν είναι η μίζα, είναι η δουλειά που θα εφεύρεις για να βγει η μίζα». Και είναι αλήθεια πως όλα τα προηγούμενα χρόνια εφευρέθηκαν πολλές άχρηστες δουλειές για να προκύψουν οι μίζες. Μόνο που οι δουλειές κόστιζαν πολλαπλάσια από τις μίζες. Κάπως έτσι συσσωρεύθηκαν τα πολλά χρέη. Με τη διαφορά ότι αυτά ήθελαν συνεχή χρηματοδότηση». (Αντώνης Καρακούσης, ΒΗΜΑ, 04/11/2012). Κρίση – ξεκρίση, συνεχίζεται η ίδια κρατικοδίαιτη «ιδιωτική πρωτοβουλία», τώρα με τις «πλάτες» των ευρωπαϊκών οδηγιών. Η οποία διαθέτει πρόσβαση στην τεχνογνωσία και στα κονδύλια, αλλά για να επενδύσει με ασφάλεια, προσκολλάται πάντα στο δημόσιο και το απομυζά, όχι μόνον οικονομικά. Μια νέα ιδιωτική "πρωτοβουλία της κρίσης", ανοίγει δρόμους σε τομείς που δεν είχαν ως τώρα επιχειρηματικό «ενδιαφέρον», σε τομείς που μέχρι σήμερα «έβοσκε» ανέμελο το Κράτος, η Αυτοδιοίκηση και οι «χρήστες» των δημοτικών υπηρεσιών. Έτσι ώστε από εφέτος, στους Παιδικούς Σταθμούς, θα χρηματοδοτούνται ως «άτομα» οι «ωφελούμενοι» και όχι οι δημοτικές δομές... Χθες ήταν οι ενοικιαζόμενες καθαρίστριες, οι υπηρεσίες ασφάλειας, οι μικροί εργολάβοι. Τώρα είναι οι υπηρεσίες αλληλεγγύης, εξοικονόμησης ενέργειας, διαχείρισης των απορριμμάτων, των ΜΚΟ, των μεγάλων παιχτών. Μεθοδικά οι Δήμοι ευθυγραμμίζονται ερήμην τους (;) στο νέο περιβάλλον, σχεδόν αυτόματα και σχεδόν υποχρεωτικά, αφού προηγουμένως είχαν παραβλέψει, (αν δεν είχαν συνειδητά συναινέσει), το διαμορφούμενο ασφυκτικό πλαίσιο που τους πνίγει. Ο (κάθε) Δήμος δεν έχει ρευστότητα για να βελτιώσει τον οδοφωτισμό του. Δεν έχει «διαχειριστική επάρκεια» για να μπορεί -χωρίς κάποια ΜΚΟ- να χρηματοδοτήσει νέες κοινωνικές δομές, για ανάγκες που μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν, όμως τώρα διογκώνονται εκθετικά. Ο (κάθε) Δήμος δεν μπορεί να δανειστεί, να προσλάβει προσωπικό, να αποκτήσει πρόσβαση σε χρηματοδότηση. Ούτε να χωροθετήσει χώρους για να επεξεργαστεί τα απορρίμματά του, ούτε καν να συντηρεί τις παιδικές του χαρές, αν δεν το πιστοποιήσουν οι αρμόδιες ιδιωτικές εταιρείες. Παντού, για οτιδήποτε, μόνη διαφυγή ο ιδιώτης ή οι ΜΚΟ, που προωθούν νέες τεχνολογίες, προσλαμβάνουν ανέργους για να μειωθεί η εξ' ουρανού ανεργία... Δεν θα ανακαλύψουμε τον τροχό, διαπιστώνοντας ότι στόχος της «κλασσικής» νεοφιλελεύθερης προσέγγισης είναι και το περαιτέρω μαράζωμα των Δήμων. Ειδικά στο πλαίσιο του κατοχικού Κράτους εξόντωσης, η μετατροπή της Αυτοδιοίκησης σε τοπική Kommandantur, είναι ένας ακραία αντιδημοκρατικός στόχος: Με πρόσχημα την ποιότητα ζωής, τη βιώσιμη ανάπτυξη και άλλα ωραία, η υποτιθέμενη ανάπτυξη κατευθύνεται σε δρόμους «νεοφιλελέ», επεκτείνοντας την αστυνόμευση και τους ελέγχους στην κοινωνία και το περιβάλλον, διαστρέφοντας όλες τις έννοιες, της δημοκρατίας, της οικολογίας, πρώτα απ’ όλα της κοινωνίας, αφού καταστρέφονται οι κοινωνικές σχέσεις και ο πολιτισμός που είναι οι βάσεις για την κατοικησιμότητα κάθε τόπου, για τη δυνατότητα ύπαρξης κοινωνίας εν τόπω, εδώ και τώρα. Όλη αυτή η φιλολογία της «ποιότητας ζωής», αποπροσανατολίζει σε σχέση τα ουσιαστικά, με τους τρόπους που τα αντιλαμβανόμαστε και -δυνητικά- τα διαχειριζόμαστε από κοινού. Για να το πούμε απλά: Σε ένα προάστιο που φτωχοποιείται ταχύτατα, όπως όλα, ποιος θα νοιάζεται σε 5 χρόνια από σήμερα για τα φωτάκια led και ποιος μπορεί να βεβαιώσει ότι ο Δήμος θα εισπράττει τα ίδια δημοτικά τέλη, ώστε να χρηματοδοτεί απερίσπαστος την αναβάθμιση του οδοφωτισμού του με συστήματα τηλεματικής, τα οποία με τη σειρά τους θα διαιωνίζουν την εξάρτηση των δημοτικών υπηρεσιών από τους ντήλερ της επόμενης έκδοσης προγράμματος διαχείρισης και παρακολούθησης μιας επόμενης τεχνολογίας; Άραγε, πώς προσπερνάμε την παγίδευση, τη βαθμιαία μετατροπή μας από μόνιμους κατοίκους σε πρόσκαιρους και υπό όρους τουρίστες και σε αγοραστές υπηρεσιών, που σε συνδυασμό με τη φτωχοποίηση και την αστυνόμευση στις χρήσεις των ακινήτων και των ελεύθερων χώρων, (όπως περίπου δεν επιτρέπεται να μαγειρεύεις σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου άλλα πρέπει υποχρεωτικά να απευθύνεσαι στο "ρουμ-σέρβις"), αναπόδραστα και ταχύτατα θα μας οδηγήσει στην έξωση, σε μετατροπή μας από μόνιμους κατοίκους σε ανέστιους πλάνητες, πρόσφυγες εσωτερικού; Να αναζητήσουμε διαφυγή! Οι αντιστάσεις μας, οι προτάσεις και οι πρωτοβουλίες μας, να ισχυροποιούνται σε καθαρότητα, σε πειστικότητα, σε ανοίγματα πεδίων δράσης που δίνουν πραγματικές διεξόδους στο πνεύμα αντίστασης, της εφαρμογής του σε δυνατότητες επιβίωσης εν κοινωνία κι ελευθερία, όποιες κι αν είναι αυτές, μικρές οι μεγάλες, οφείλουμε να τις αναλύσουμε, να πειραματιστούμε και να τις αξιοποιήσουμε. Στόχος η αναδιοργάνωση της «πολιτικής προστασίας του Δήμου» σε τελείως άλλη βάση από αυτή των φυσικών καταστροφών: στη βάση της πολιτικής καταστροφής που χρόνια τώρα μας πλήττει και για την οποία δεν κάνουμε τίποτα. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε την οργάνωση των δημοτών με προσανατολισμό έναν Άλλο Δήμο, προς τον οποίο όμως ο υπάρχων, διάκειται ολοένα και πιο εχθρικά. Άλλωστε, ας μη ξεχνάμε πως όλα τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας και οι σχετικές επιδοτήσεις (από το ΕΣΠΑ, κτλ.) σκοπό έχουν, εκτός των άλλων, να αποτρέψουν πρωτότυπες, αυθόρμητες και δημοκρατικές διεξόδους και επίσης, να συγκαλύψουν το πρόβλημα, να μην καταρρέουμε εμφανώς στους δρόμους, αλλά εν κρυπτώ, στα σπίτια μας ή σε ανθρωπιστικά στρατόπεδα... Λάμπης, Ανδρέας, Μαρίνα, Μάρκος και άλλοι...* *Σκόρπια καταγραμμένα σχόλια από μια συζήτηση στο συντονιστικό της «Δράσης» εν όψει της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου της 13ης Ιουλίου, όπου, μεταξύ άλλων, αποφασίστηκε η ανάθεση και βελτίωση του οδοφωτισμού της πόλης σε ιδιωτική εταιρεία και η αίτηση χρηματοδότησης -μέσω Περιφέρειας και ΜΚΟ- για τις δομές αλληλεγγύης του δήμου Βριλησσίων.