«Επενδύουμε στη λειτουργία της πόλης, όχι στο «μαγαζί» μας»: Ο Γιάννης Τσούτσιας απαντά εφ’ όλης της ύλης στον Κώστα Ζαλίγκα, υπεύθυνο ύλης της εφημερίδας των Βορείων Προαστίων

Αναδημοσιεύουμε συνέντευξη του Γιάννη Τσούτσια που δόθηκε στον δημοσιογράφο Κώστα Ζαλίγκα και δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 21ης Ιουλίου της καθημερινής εφημερίδας Αμαρυσία. Η συνέντευξη -που απευθύνεται σ’ ένα κοινό ευρύτερο των Βριλησσίων- περιλαμβάνει ζητήματα που άπτονται της φυσιογνωμίας της «Δράσης» αλλά και εκτιμήσεις, τόσο για τα πεπραγμένα της νέας διοίκησης του Δήμου μας, όσο και για τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις. Στο ίδιο φύλλο θα βρείτε μια ακόμη αναφορά στις δραστηριότητες του Cine-Δράση! -Ποια ανάγκη οδήγησε στη δημιουργία της Δράσης και στη συμμετοχή της στις δημοτικές εκλογές; Ποιο κενό κάλυψε στα Βριλήσσια; Η ανάγκη να αποτελέσουν οι ίδιοι οι δημότες έναν παράγοντα μεταξύ αυτών που επηρεάζουν τη δημοτική πολιτική! Φαίνεται ρομαντικό, όμως σε πόλεις μικρού πληθυσμού, οι συνθήκες είναι κατάλληλες για ένα πείραμα αυτοδιοίκησης. Ώστε ο δήμος να τείνει να γίνεται κοινότητα πολιτών και η διοίκηση να μην είναι αντανάκλαση των κομματικών μηχανισμών ή τοπικών παραγόντων. Το 2006, όταν για πρώτη φορά συγκροτήσαμε συνδυασμό, ο δημότης των Βριλησσίων είχε να επιλέξει μεταξύ των εκπροσώπων της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ και του ΚΚΕ και μετά να εξαφανιστεί μέχρι τις επόμενες εκλογές. Με τη «Δράση» δημιουργήσαμε μια δυνατότητα, ώστε, όχι μόνο η φωνή του δημότη να φθάνει πιο εύκολα στο δημοτικό συμβούλιο αλλά και να μπορεί ο ίδιος να συμμετέχει και να δρα, καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας. Και μπορεί αυτά να υπερβαίνουν τις «πλάτες» μας, καθώς δεν είναι δουλειά μόνο μιας παράταξης, ωστόσο από το 2006 αρκετά έχουν αλλάξει στο προάστιο στον τρόπο που ασκείται η δημοτική πολιτική. -Πώς εξηγείται η ανοδική της πορεία στις τρεις τελευταίες αναμετρήσεις; Αντίθετα με τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοτικών παρατάξεων, η «Δράση» είναι μια υπαρκτή συλλογικότητα, δεν είναι μια κατασκευή ή μια ομάδα διαμαρτυρίας «ειδικών» αντιλήψεων. Είναι ο τρόπος ύπαρξης και συμβολής κάποιων δημοτών στη γειτονιά, επενδύουμε στη λειτουργία της πόλης, όχι στο «μαγαζί» μας. Καταφέραμε στη διάρκεια τριών εκλογικών αναμετρήσεων να αυξήσουμε την επιρροή μας, ξεπερνώντας δυσπιστίες και τις τρικλοποδιές των κομμάτων, γιατί η Κίνησή μας είναι γειωμένη με την τοπική ζωή και συμβάλει σε λύσεις. «Περάσαμε» και από τα κεντρικά πολιτικά διλήμματα, που κυριαρχούν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, διεκδικώντας την είσοδό μας στο δεύτερο γύρο, με όλα τα κόμματα «απέναντι». Δεν είμαστε γαλατικό χωριό, δεν ζούμε σε άλλο κόσμο. Λειτουργούμε ως τμήμα μιας κοινωνίας που πλήττεται, ανησυχεί, αγωνίζεται, εκπαιδεύεται, νοιώθει την καθολική παρακμή και αναζητά διέξοδο. Είμασταν ανάμεσα στο μέγα πλήθος των πλατειών και των διαδηλώσεων, αλλά είμαστε εξίσου κοντά με όσους δυσπιστούν με τη μονομέρεια του διεκδικητισμού και τις εύκολες απαντήσεις. -Δύο χρόνια μετά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές, τι έχει αλλάξει στα Βριλήσσια από τη νέα διοίκηση; Αυτό ακριβώς αναρωτιέται και ο μέσος δημότης! Σε ότι αφορά τον τρόπο διοίκησης, ελάχιστα έχουν αλλάξει! Τα μεγάλα ζητήματα του δήμου παραμένουν στάσιμα. Στον διοικητικό μηχανισμό, οι ίδιοι άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν τον πρώτο λόγο. Η διοίκηση δείχνει περισσότερο να χειρίζεται τις καταστάσεις, παρά να τις αντιμετωπίζει, καθώς δεν είχε διαμορφώσει ένα σχέδιο πλεύσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται κάποια πράγματα, π.χ. στην κοινωνική πολιτική ή τη διαχείριση των απορριμμάτων, ούτε μηδενίζουμε τις προσπάθειες, όμως ζούμε σε δύσκολες εποχές και οφείλει κανείς να αντιστοιχηθεί με το μέγεθος των απαιτήσεων. Τα δειλά βηματάκια, συχνά «με το ζόρι», δεν αρκούν. -Πού θεωρείτε ότι η νέα διοίκηση απουσιάζει παντελώς; Μα, από οποιαδήποτε διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης! Ακόμη και η προβλεπόμενη δημοτική επιτροπή διαβούλευσης είναι ανενεργή. Το γραφείο του δημάρχου έχει καταστεί το κέντρο των αποφάσεων, όχι το δημοτικό συμβούλιο ή οποιδήποτε θεσμοί συμμετοχής. Αυτά, σήμερα που τα πράγματα «στριμώχνουν», δεν είναι πολυτέλειες. Αν δεν δώσει κανείς βάρος στις διαδικασίες και στον έγκαιρο προγραμματισμό, τότε καταλήγουμε να επικρατεί αυτός που «φωνάζει» περισσότερο και στο τέλος αδικείται ακόμη και η ίδια η διοίκηση! -Πώς κρίνετε την ανταπόκριση της διοίκησης του Δήμου και των Βριλησσιωτών στην προσφυγική κρίση; Διοργανώθηκαν αποστολές στον Πειραιά με τρόφιμα και ρούχα και υπάρχει η αίσθηση ότι υπήρξε κινητοποίηση. Συμφωνείτε; Ο Δήμος μας συντάχθηκε άμεσα με το κλίμα αλληλεγγύης που έδειξε ο ελληνικός λαός. Η ανταπόκρισή του ήταν επαρκής και οργανωμένη. Οι δικές μας επιφυλάξεις δεν είχαν να κάνουν μ’ αυτό, αλλά με την αλληλεγγύη ως μέσο άσκησης δημοσίων σχέσεων και κυρίως, με μια αλληλεγγύη - μηχανισμό προώθησης και «αθώωσης» της κυβερνητικής πολιτικής. Το προσφυγικό είναι πολύπλοκο πρόβλημα και έχει πολλές διαστάσεις που δεν νοείται να παραγνωρίζονται. -Για ποιο λόγο εκφράσατε την αντίθεσή σας στο πρόγραμμα του φετινού Φεστιβάλ; Τι σημαίνει πολιτιστική πολιτική για τη Δράση; Εμείς δεν απαιτούμε από τους άλλους να εφαρμόζουν τις δικές μας επιλογές. Αλλά αυτό το φεστιβάλ δεν έχει ταυτότητα, γι’ αυτό και παραμένει αδιάφορο, ασύνδετο με τις δραστηριότητες της πόλης. Και ούτε καν συζητείται στον αρμόδιο Πολιτιστικό Οργανισμό! Είναι ένα φεστιβάλ χωρίς κριτήρια, με «όποιον βρούμε», μπορεί με καλές παραστάσεις, μπορεί και όχι, για να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε και για να μοιράσουμε και μερικές προσκλήσεις. Εφέτος έχουν γίνει καλές επιλογές, π.χ. σε ότι αφορά το παιδικό θέατρο, αλλά δεν μπορείς να ανακατεύεις τα πάντα, δήθεν γιατί ο κόσμος έχει διαφορετικά γούστα. Υπάρχουν δήμοι που διοργανώνουν εξαιρετικά φεστιβάλ, όχι μόνο σε ότι αφορά τις επιλογές τους αλλά και την οργάνωσή τους, μπορεί κανείς να παραδειγματιστεί. -Μετά από επτά χρόνια μνημόνια πώς έχει διαμορφωθεί το τοπίο στη χώρα; Η χώρα δεν είναι πια χώρα, με την κυριολεκτική σημασία του όρου, περνάει τη μεγαλύτερη απειλή της από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους. Την ώρα όμως που το μέλλον της είναι υποθηκευμένο, το πολιτικό σύστημα ασχολείται με τη διάσωσή του έναντι οποιουδήποτε αντίτιμου. Εδώ και καιρό ζητείται εναλλακτική διεξόδου, που καθυστερεί, γιατί πρέπει να τα αλλάξει όλα! Ζούμε σε μια περίοδο όπου τα πάντα επιταχύνονται, σε κάθε επίπεδο. Όλα μοιάζουν δυσοίωνα, ωστόσο, κατά κάποιο τρόπο, ακόμη ανοιχτά. -Ελπίζετε σε κάποιου είδους αντίδραση από τον ελληνικό λαό ή διαπιστώνετε σημάδια κόπωσης; Ο ελληνικός λαός δεν είναι ένας λαός του καναπέ. Για την ακρίβεια, δεν είναι από τη «φύση» του «του καναπέ». Είναι αποπροσανατολισμένος, απογοητευμένος, προδομένος, ωστόσο έχει δείξει ότι διαθέτει την αντιστασιακή κουλτούρα και γενναιοδωρία απέναντι σε κάθε προσπάθεια αφύπνισης. Είναι αρκετοί οι πολίτες που σήμερα δείχνουν ένα άλλο ήθος στη δουλειά τους, στον τομέα ευθύνης τους, στον τρόπο αντιμετώπισης των δυσκολιών, που έχουν αφήσει πίσω τους τις πρακτικές της μεταπολίτευσης, που κινούνται έξω από τις κυρίαρχες οπτικές. Ζητούμενο είναι οι διαδικασίες αναζήτησης και συμβολής να «διεγερθούν» και να διαμορφώσουν ένα πολιτικό περιεχόμενο, με στόχο να αναστραφεί η καθολική παρακμή, διότι από κάτι «έτοιμο» δεν έχουμε να περιμένουμε. -Πώς εξηγείται το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ που ψηφίζει μνημόνια και πολύ σκληρά μέτρα όταν προεκλογικά υποσχόταν ότι θα τα καταργήσει; Δυστυχώς, οι εκ των υστέρων εξηγήσεις δεν έχουν μεγάλη αξία. Περιορίζομαι να πω, ότι κι’ εμείς έχουμε εκπλαγεί από την αδυναμία μας να διακρίνουμε έγκαιρα όσα αντιπροσώπευε η εικόνα του «αριστερού» που σήμερα βρίσκεται στην κυβέρνηση. Είχαμε υποτιμήσει το γεγονός ότι αυτή η αριστερά δεν είχε να πει πολλά και πριν την κρίση, να καταθέσει οτιδήποτε πέραν της αγωνιστικής ταυτότητας, γι’ αυτό και απέτυχε παταγωδώς να προστατέψει την κοινωνία και να περιορίσει την καταστροφή. Αυτή η αριστερά δεν ανέδειξε κανένα διαφορετικό δρόμο. Γι’ αυτό είναι η ώρα των κατανοήσεων, των νέων συνθέσεων αλλά και των αναγκαίων διαχωρισμών. Περιθώριο για μια νέα κοροϊδία δεν υπάρχει. -Θεωρείτε ότι πλέον έχει γίνει μετατόπιση των ψηφοφόρων σε άλλα κόμματα όπως τουλάχιστον δείχνουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις; Το πρόβλημα της πολιτικής εκπροσώπησης είναι τόσο μεγάλο, που αυτές οι μετατοπίσεις μάλλον δεν σημαίνουν πολλά. Βεβαίως η κυβέρνηση, αργά ή γρήγορα θα εισπράξει τη λαϊκή κατακραυγή. Όμως ο «Κανένας» των δημοσκοπήσεων παραμένει σιωπηλός, οργισμένος και αγνοημένος, να υπογραμμίζει την κατάρρευση της «Πολιτείας» και της δημοκρατικής εκπροσώπησης, ένδειξη μιας πολιτικής που δεν νευρώνεται, δεν σπονδυλώνεται, δεν είναι πλέον «κάτι». Η αναγκαία ανασύσταση του πολιτικού, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με νέα κόμματα, νέες υποσχέσεις, νέους εφησυχασμούς, αλλά με ουσιαστικές απαντήσεις στα νέα ερωτήματα. -Ποιο είναι το γενικό πλαίσιο και τα «αιτήματα» που διεκδικεί για τους Βριλησσιώτες; Ποιο το όραμα της Δράσης για τα Βριλήσσια; Υπάρχει ένα κεντρικό νήμα: Δήμος είναι οι κοινωνικές σχέσεις. Η εκάστοτε διοίκηση οφείλει να υπηρετεί τη δικτύωση της πόλης και των πολιτών. Επομένως, ανάλογες πρέπει να είναι π.χ. οι πολεοδομικές παρεμβάσεις, η προστασία του δημόσιου χώρου ή των δημοτικών λειτουργιών. Αυτό επίσης συνεπάγεται ότι ο πολίτης θα έχει ευκαιρίες να ασκεί στο χώρο του τα ενδιαφέροντα και τις δεξιότητές του, (υποδομές στον αθλητισμό, πολιτισμό), να κοινωνικοποιείται και να προστατεύεται (συμμετοχικοί θεσμοί, κοινωνική πολιτική, αλληλεγγύη). Όλα συνδέονται: Ένα άνετο πεζοδρόμιο, επιτρέπει στον ηλικιωμένο να βγει από το σπίτι του, να μην απομονωθεί, (μοναξιά) και ταυτόχρονα να διατηρεί μια καλή φυσική κατάσταση (υγεία). Υπ’ αυτή την έννοια κι εμείς επιδιώκουμε να συμβάλουμε σε κάθε τομέα της δημοτικής ζωής, από την πυρασφάλεια του περιαστικού άλσους των Βριλησσίων, μέχρι το δημοτικό συμβούλιο. Καθιερώσαμε εβδομαδιαίες κινηματογραφικές προβολές, διοργανώσαμε δεκάδες συζητήσεις, γιατί θέλουμε να συμβάλουμε στη διεύρυνση του «κοινού» χώρου. Τα προβλήματα δεν τελειώνουν ποτέ. Είναι σημαντικό όμως να υπάρχουν πάντα κάποιοι διατεθειμένοι να τα αντιμετωπίσουν... Πηγή: Καθημερινή Αμαρυσία, αρ. φύλλου 5703, σελίδες 10- 11, 21 Ιουλίου 2016 Φωτογραφία: Έργο του Κορνήλιου: "Τα Κόκκινα Παπούτσια ΙΙ"