Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016, 9:00 στο Β΄ Γυμνάσιο Βριλησσίων (Ταϋγέτου και Ξάνθης)

Μια ιστορία θάρρους και φιλίας, μια νοσταλγική ταινία για τη φωτεινή και σκοτεινή πλευρά της παιδικής ηλικίας, την διάχυτη μελαγχολία και την ανιδιοτελή και ανυπόκριτη φιλία που τη συνοδεύουν. Το 1959 στο Old Castle, μια μικρή πόλη του Oregon με 1281 κατοίκους, ο μικρός Γκόρντι μαζί με τους τρεις φίλους του Βερν, Τεντ και Κρις, όλοι στην ηλικία των 12 περίπου χρόνων, αποφασίζουν να ζήσουν την μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής τους και να αναδειχτούν τοπικοί ήρωες. Το σκάνε από τα σπίτια και τις οικογένειές τους, παίρνουν τα σακίδια τους, και ξεκινούν ένα ταξίδι μέσα στο δάσος, κατά μήκος των γραμμών του τραίνου, σε αναζήτηση του πτώματος ενός εξαφανισμένου συνομήλικου τους που θεωρείται νεκρός. Τα τέσσερα παιδιά είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Κάποια τα κυνηγάει το παρελθόν, κάποια δεν μπορούν να ξεφύγουν από ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον. Ο αγαθούλης Βερν είναι ένα υπέρβαρο παιδί, δειλό, τρομάζει εύκολα, δεν παίρνει πρωτοβουλίες, εξαρτάται από τους άλλους και συχνά γίνεται ο στόχος παρενόχλησης από τους συνομηλίκους του. Ο Τεντ είναι λίγο παλαβιάρης, ιδιόρρυθμος, τσαμπουκάς και έχει εμμονή με το στρατό, λόγω της προσκόλλησης του στον ψυχασθενή πατέρα του και δεν διστάζει, χωρίς να είναι στην πραγματικότητα κακός, να προσβάλλει συνεχώς τους γύρω του. Ο Κρις κατάγεται από οικογένεια αλκοολικών και παραβατικών ατόμων, έχει και ο ίδιος τη στάμπα του «κλέφτη», γνωρίζει μια τραγική αλήθεια που αδυνατεί να αποκαλύψει, είναι γενναίος, ηγετική φυσιογνωμία, λύνει όλα τα προβλήματα και η παρουσία του επιδρά κατευναστικά στους υπόλοιπους. Τέλος ο Γκόρντι, ο αφηγητής της ιστορίας, είναι ένα ήσυχο και χαρισματικό αγόρι που τα συνδυάζει λίγο-πολύ όλα. Πληγωμένος από την συμπεριφορά του πατέρα του, που δεν του δίνει ιδιαίτερη σημασία, απορροφημένος από τον πόνο του για τον νεκρό μεγαλύτερο γιο του, στρέφεται στα βιβλία και λατρεύει να διηγείται και να γράφει ιστορίες-άλλωστε μεγαλώνοντας θα γίνει συγγραφέας. Παρά τις διαφορές τους όλα ικετεύουν ανομολόγητα κάποιον να σταθεί πλάι τους. Στη διάρκεια της περιπέτειας τους θα συναντήσουν πολλές δυσκολίες και θα αντιμετωπίσουν υπαρκτούς ή φανταστικούς κινδύνους, απειλές και φοβίες. Προχωρώντας πάνω στις γραμμές, σε μια γέφυρα, ακούν το σφύριγμα του τραίνου μόλις την τελευταία στιγμή και έτσι γλυτώνουν από βέβαιο θάνατο. Πέφτουν σε ένα βάλτο και με δυσκολία ξεφεύγουν από τις βδέλλες που κυριολεκτικά τους «ρουφάν» το αίμα. Μπλέκονται σε άνιση σύγκρουση με μια συμμορία, από μεγαλύτερα παιδιά, που διεκδικούν για τον εαυτό τους τη δόξα της ανακάλυψης του πτώματος. Τελικά βρίσκουν το πτώμα και επιστρέφουν θριαμβευτές στην πόλη. Στο ίδιο διάστημα ο καθένας τους, εκτός από την ομαδική δίνει και την ατομική του μάχη. Αντιπαλεύει τους προσωπικούς του δαίμονες, τους φόβους, τις ανησυχίες και τα αρνητικά συναισθήματα της μοναξιάς και της απόρριψης που προέρχονται από το επισφαλές και καθόλου προστατευτικό οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον τους. Χάρη στην ιδιαίτερη σχέση φιλίας, τρυφερότητας, σεβασμού, αλληλοπροστασίας και κατανόησης που αναπτύσσεται ανάμεσά τους, το κάθε μέλος αυτής της ανάλαφρης παιδικής παρέας θα βγει νικητής και στο προσωπικό του στοίχημα. Έτσι ένα ταξίδι διάρκειας δύο ημερών και απόστασης μόνο μερικών χιλιομέτρων μετατρέπεται σε κάτι πολύ πιο μεγάλο: στο ταξίδι με το οποίο ο καθένας τους περνάει από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και ξεκινά την ενήλικη ζωή του με τα καλύτερα δυνατά εφόδια. Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο βιβλίο «The Body» του Stephen King. Ο τίτλος της προέρχεται από το ομώνυμο, κλασικό πια, τραγούδι που ο Β.Β. King ερμηνεύει αριστουργηματικά στο τέλος: «Όταν η νύχτα πέφτει/κι η γη σκοτεινιάζει /κι η σελήνη χάνεται/ μπροστά στα μάτια μας όχι/ Δε θα φοβηθώ όχι,/ Δε θα φοβηθώ/ φτάνει εσύ στο πλάι μου να΄σαι/ Στάσου στο πλάι μου/ Ναι, στάσου στο πλάι μου». Σκηνοθέτης και σεναριογράφος αναδεικνύουν ελάχιστα στο στοιχείο του φόβου που προκαλείται στους μικρούς ήρωες και επεκτείνονται σε κοινωνικές και ψυχολογικές αναφορές της προσωπικότητας των τεσσάρων αγοριών. Φτιάχνουν μια θαυμάσια παιδική περιπέτεια που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά και την ψυχή του θεατή, μέσω της απίστευτης ζωντάνιας των τεσσάρων νεαρών χαρακτήρων και του αρμονικού συνδυασμού ατμόσφαιρας μυστηρίου και περιπέτειας, νοσταλγίας των παιδικών χρόνων και ύμνου στη φιλία, ιδίως αυτή που δημιουργείς στα πολύ-πολύ νιάτα σου. «Δεν είχα ποτέ φίλους σαν αυτούς που είχα δώδεκα χρόνων. Χριστέ μου έχει κανείς;» αναρωτιέται στην τελευταία σκηνή, ο ενήλικος πλέον Γκόρντι. Την λιτή και ανεπιτήδευτη αφήγηση συμπληρώνει η εξαίρετη μουσική και η φυσική με κάποια παιδική αφέλεια και κάτι παραπάνω από ικανοποιητική ερμηνεία των μικρών πρωταγωνιστών (Wil Wheaton στο ρόλο του αφηγητή και συγγραφέα, River Phoenix στο ρόλο του Κρις, Corey Feldman στο ρόλο του Τεντ και Jerry O`Connell στο ρόλο του χοντρούλη Βερν). Όταν γυρίστηκε η ταινία ήταν παιδιά, στη συνέχεια συνέδεσαν τα ονόματά τους με μία λαμπρή καριέρα στη βιομηχανία του θεάματος και με μία τραγική μοίρα για τον River Phoenix που πέθανε στα 23 του. Πολύ καλός είναι επίσης ο Kiefer Sutherland στο ρόλο του «κακού» αρχηγού της συμμορίας των μεγάλων, καθώς και ο Richard Dreyfuss στο μικρό ρόλο του ενήλικα πλέον συγγραφέα-αφηγητή. Το φιλμ παρά τα χρόνια που πέρασαν, διατηρεί την επικαιρότητά του και ξεχωρίζει ανάμεσα στις χιλιάδες ταινίες ενηλικίωσης που κυκλοφορούν. Το 1987 προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου και «Χρυσή σφαίρα» σκηνοθεσίας και δραματικής ταινίας. Κέρδισε πολλές διακρίσεις σε διάφορα Φεστιβάλ, ενώ οι τέσσερις πρωταγωνιστές τιμήθηκαν με το βραβείο “Jackie Coogan Award” για την ερμηνεία τους. ΗΠΑ, 1986. Σκηνοθεσία: Rob Reiner. Σενάριο: Raynold Gideon και Bruce A. Evans, βασισμένο στο βιβλίο “The Body” του Stephen King. Πρωταγωνιστούν: Wil Wheaton, River Phoenix, Corey Feldman, Jerry O'Connell, Kiefer Sutherland, Casey Siemaszko, Richard Dreyfuss, John Cusack.