Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

Πόσο «τοπική» και πόσο «κοινωνία» είναι η τοπική κοινωνία;

Με αφορμή την «κυκλοφοριακή μελέτη». Του Λάμπη Λαζάνη.

«...Στον τομέα της διαχείρισης απορριμμάτων και της προστασίας του περιβάλλοντος υλοποιούμε συνέχεια δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης πολιτών, με επίκεντρο τα παιδιά που είναι ο ιδανικός επεξεργαστής και αναμεταδότης κάθε θετικού μηνύματος.»...«Στον τομέα της Ασφάλειας επιθυμούμε και ενεργούμε τα δέοντα, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, για τη συμβολή του Δήμου σε μια ζώσα και ασφαλή τοπική κοινωνία». (Ξ. Μανιατογιάννης, συνέντευξη στον Γιώργο Λαιμό, paraskhnio.gr) ___________________________________ Αρχές νέας χρονιάς, περί δημοτική πολιτικής και πάλι ο λόγος, αφού εξακολουθεί να μη μας απασχολεί η σύνδεση νοήματος και δημόσιου χώρου, το ότι δηλαδή η ανοησία κυκλοφορεί ελεύθερα ανά τις οδούς, ενώ το νόημα τελεί υπό απόσυρση, όπως το χωρίς πέραση νόμισμα από τις τράπεζες των κολλυβιστών (1). Έτσι, αναπόδραστα, η κατάσταση οδηγείται και παγιώνεται με Σχέδια τύπου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας. Ας δούμε λίγο, πώς γίνεται αυτό... Γίνεται, ξεκινώντας από την άρρητη προκείμενη πως οι χρήστες του οδικού δικτύου θεωρούμαστε σαν διακριτά στοιχειώδη σωματίδια μέσα στο άμορφο ρευστό μίγμα του κυκλοφοριακού το οποίο ρυθμίζεται σύμφωνα με τους νόμους της μηχανικής και της στατιστικής. Με την προσχώρηση στην παραπάνω τεχνοκρατική αντίληψη οδηγούμαστε στην ολοκληρωτική παράδοση του δρόμου στη χορογραφία των ροών, στη μονοκρατορία του Κ.Ο.Κ και της κυκλοφοριακής αγωγής όσον αφορά για τις κινήσεις, και, για την υποτιθέμενη διευκόλυνσή τους, σε μια ατελείωτη σειρά απαγορεύσεων ή εκλεπτυσμένων περιορισμών για τις στάσεις. Ο χρήστης του δημόσιου χώρου του δρόμου καλείται να ασκηθεί σωματικά στο ντρεσάρισμα προμελετημένων κινήσεων, στρατιωτικής έμπνευσης ελιγμών όπου η ρυθμική ευθυγράμμιση και η τυποποίηση των σωμάτων θα εναρμονίζονται με το αντιληπτικό και πνευματικό καθεστώς που διέπει την υπόλοιπη καθημερινότητα, παντού και με κάθε αφορμή, στην εργασία, στο σπίτι, στο σχολείο, στην ψυχαγωγία, στην ενημέρωση... Πράγματι, μια νέα κουλτούρα συμμετοχής στο κοινά εμπεδώνεται στα δημοτικά μας ήθη, ένα νέο πρότυπο ενεργού δημότη διαμορφώνεται, κατάλληλο για να υποστηρίξει τους σχεδιασμούς της Διοίκησης και να συμβάλλει στο κτίσιμο του φιλολαϊκού της προφίλ. Μόνο που για τη νέα πολιτική κουλτούρα συμμετοχής επιστρατεύονται τακτικές εκνηπίωσης των δημοτών, κι αυτό γίνεται υπό το κύρος μιας επιστημονικής και διοικητικής τεχνοκρατίας (Δόκτορες για κάθε θέμα, Convent of Mayors, Σύμβουλοι Περιφέρειας, κτλ.) το όλο συνεπικουρούμενο από τις διακριτικές πρόνοιες της αγοράς. Τίποτε άλλο, δεν βλέπουμε. Καλοπροαίρετοι εθελοντές, οικολόγοι, φυσιολάτρες, ακτιβιστές ή απλοί κάτοικοι μπορούν πάντα να συσπειρώνονται γύρω από θέματα ποιότητας ζωής και να γίνονται δεκτοί «με ευήκοον ους» από τη Δημοτική Aρχή, στο τέλος όμως όλοι αξιοποιούνται σαν εύπλαστη πρώτη ύλη, σαν άμεσης χρήσης θίασος κοινωνικών κομπάρσων για φωτογραφίες και βίντεο από εκδηλώσεις, σαν δεξαμενή αλίευσης στατιστικών ή ιδεών από τα κάτω (που αναλαμβάνονται αλλά με τελείως διάφορο περιεχόμενο αν συμβεί να υλοποιηθούν εκ των άνω). Ερμηνεία, περιεχόμενο και βαρύτητα σε όλα τα αιτήματα βάζει, όπως και όσο θέλει, ή καλύτερα εντέλλεται να θέλει, η τοπική Διοίκηση ώστε τελικά να μην απομένει τίποτα το τοπικό παρά απλά οι επιτόπιες επιπτώσεις από τη δράση ενός αποκεντρωμένου εν Βριλησσίοις παραρτήματος του υπουργείου εξωτερικών της Μετάπολης που στήνεται από το μέλλον στο παρόν, παρακάμπτοντας ιδεολογίες, εθνικά ή γεωγραφικά σύνορα, το εδώ και το τώρα του καθενός. Υφιστάμεθα τις επιπτώσεις ενός Κοινού Λόγου χωρίς «κοινό τόπο» παρά μόνο την ατοπία που προκύπτει από την ευθυγράμμιση όλων των τόπων από τον πραγματικό χρόνο, το χρόνο του LIVE και της κυβερνητικής. Έτσι, μέσα στο γνώριμο περιβάλλον ρήξης της κοινωνικής συνοχής με ανασφάλεια και όξυνση της ζήτησης για προστασία με την παραμικρή αφορμή (η ασφάλεια, με τα σχετικά προϊόντα και τις υπηρεσίες της, έχει καταστεί σημαντικότατος κλάδος της νέας οικονομίας) αξιοποιείται επιλεκτικά η πηγαία ή η υποκινούμενη διαθεσιμότητα των δημοτών για τη προάσπιση μιας «ποιότητας ζωής» που, με μαζοχιστική επιμονή, αποκαλύπτεται από τα ΜΜΕ σαν εξαιρετικά εύθραυστη κι επαπειλούμενη. Ανεπαίσθητα η ειρηνική καθημερινότητα αποκτά την πίεση ενός πεδίου μάχης όπου κάθε τι κοινότυπο αποκτά τερατώδη διάσταση, το ξεχασμένο πακέτο στο μετρό, ο άγνωστος που σας χαμογέλασε, ο κοινωνικός εταίρος ή ο γείτονας που φοροδιαφεύγει, που θορυβεί, που ρυπαίνει, ο ασυνείδητος που εμπορεύεται μη πιστοποιημένα προϊόντα, ο ιοί και χάκερ που επιβουλεύονται τον υπολογιστή μας. Σε αυτές τις συνθήκες, όπου η απουσία κοινωνίας γίνεται στρατηγική για κατίσχυση από την εξουσία, η επιβίωση των υποκειμένων τείνει να ταυτίζεται άκριτα με την υπακοή στις προσταγές μιας Διοίκησης που στο κάτω κάτω δεν απεμπολεί το φιλειρηνικό, ανθρωπιστικό και επιστημονικό της προσωπείο. Εδώ επεισέρχεται η εκνηπίωση του δημότη, επιχείρηση αποβλάκωσης και αποπροσανατολισμού, ώστε η μερική απεμπόληση του προσωπείου να μη γίνεται αντιληπτή και η οπισθοδρόμηση να εξακολουθεί να προσλαμβάνεται σαν πρόοδος, ελευθερία, πολιτισμική κατάκτηση. Οι δημότες γινόμαστε τα πολιτικά νήπια ενός αυτοδιοικούμενου νηπιαγωγείου, του Δήμου-Νηπιαγωγείου και συνεπώς δεν χρειάζεται να ανησυχούμε ιδιαίτερα όταν αντιλαμβανόμαστε πως μας αυτοδιοικούνε, γιατί σε θέματα ποιότητας ζωής οι νηπιαγωγοί μας είναι πιο έμπειροι και υπεύθυνοι από εμάς, έχουν άλλωστε τη συνδρομή των επιστημών όλων των κλάδων, αλλά και της τεχνικής και της αγοράς. Οι προσταγές-παροτρύνσεις προς τους εκνηπιωμένους πρέπει να είναι απλές, σαφείς, κοφτές, ευκολομνημόνευτες: όπως για παράδειγμα στο θέμα διαχείρισης των αστικών αποβλήτων: «Δεν πετάμε τίποτα!» ή «Πληρώνουμε ότι πετάμε!» (εδώ, αποσκοπώντας (1ο) να ντρεσαριστούν τα νοικοκυριά στη διαλογή στην πηγή με τη βοήθεια ολίγου εκφοβισμού (πληρώνουμε), (2ο) να φυγαδευτούν τα οργανικά του Δήμου προς όφελος των ιδιωτών συνεργατών της Περιφέρειας με αντάλλαγμα μια αγοραία οικολογία και ελάχιστες νέες θέσεις εργασίας, και, με την ευκαιρία, (3ο) να αφεθεί η ανταγωνίστρια τοπική Συνοικιακή κομποστοποίηση με άδεια χέρια). Έτσι και για το κυκλοφοριακό, επιλέγονται από τους δημότες οι πλέον άπειροι στη χρήση του δημόσιου χώρου, ανήλικοι με αδιαμόρφωτο νοητό χάρτη του δρόμου, της γειτονιάς, φορτισμένο από σημεία συνεύρεσης και παιχνιδιού (δεν τους δώσαμε την ευκαιρία). Μαθητές(2) που ωστόσο δεν εμποδίζονται να διαθέτουν όραμα για την πόλη και για την κυκλοφορία σε αυτή, αφού από εμάς το έχουνε λάβει, μέσα από τον τρόπο που ζούμε και κινούμαστε, από την εκμάθηση της κυκλοφοριακής αγωγής, από τις επισκέψεις στα σχετικά πάρκα όπου το ντρεσάρισμα παίρνει τη μορφή παιχνιδιού. Επομένως η πρότασή τους για το κυκλοφοριακό είναι το απαράλλαχτα δικό μας όραμα που αντιδωρίζουν πίσω σε εμάς, τους ενήλικες συνδημότες τους, συσκευασμένο σε πακετάκι όπου γράφει: «θέλουμε μια πόλη που δεν θα έχει όμοιά της», ενώ από μέσα αποφαίνεται: «ναι στην ήσυχη πόλη, όχι στη διαμπερή κίνηση». Όμως αυτή η ήσυχη πόλη είναι πολύ ανησυχητική: γιατί ησυχία δεν είναι μόνο η απουσία εξωτερικού θορύβου, είναι και απουσία όσων μπορούν να μας «θορυβήσουν» διαταράσσοντας την τάξη, το αίσθημα ασφάλειας. Να απειλήσουν δηλαδή ένα στάτους-κβο, μια οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική κατάσταση πραγμάτων που δεν θέλουμε να αλλάξει, και πράγματι τα «έργα» που επαγγέλλεται η λύση του κυκλοφοριακού, αυτή ακριβώς τη δυνατότητα της μη-αλλαγής βελτιώνουν. Με δεδομένη τη δυσαρέσκεια, τη διάθεση του κόσμου για αλλαγή, βελτίωση, διέξοδο, εκείνο που τα έργα βελτιώνουν, αλλάζουν, επιλύουν, είναι ακριβώς ότι δυσχεραίνουν κάθε ουσιαστική αλλαγή. Στην πράξη, το «κυκλοφοριακό» με τις κατασκευές και το θεσμικό πλαίσιο που τις υποστηρίζει, εκτοπίζει από τον δημόσιο χώρο (δρόμους, πλατείες, πάρκα, κτλ.) το ήδη βαλτωμένο «κινηματικό». Επομένως είναι μια επένδυση του Δήμου τελείως αντιδραστική, βαθύτατα ταξική, παγίδα για την οποία όλοι πληρώνουμε εκτός από το κόστος κατασκευής της, αδιανόητα παραπάνω κόστος και εξ αιτίας της χρήσης της. Το δάσος από τις πινακίδες, τα κολωνάκια, οι σιδεριές, οι ζαρντινιέρες, ο διαχωρισμός σε ζώνες των οδών, οι διαγραμμίσεις, οι ράμπες, όλες αυτές οι κατασκευές στα σημεία όπου γίνονται επιβάλλουν χρήσεις, υποβάλλουν ρόλους και συμπεριφορές ενώ αποτρέπουν άλλες χρήσεις του δρόμου εκείνες ακριβώς με τις οποίες μια άλλη κοινωνικότητα, μια άλλη αντίληψη του αγαθού, μια άλλη οικονομία, θα επιχειρούσαν να δοκιμαστούν. Αντί όμως για αναζήτηση αναγκαίων ανοιγμάτων προς νέες δυνατότητες σχεδιάζεται ο εγκλεισμός όλων κι όχι μόνο των διερχόμενων σε ένα παρανοϊκό στη «λογικότητά του» τελετουργικό, με την ένταξη κάθε κίνησης των σωμάτων σε αυθαίρετες και βάναυσες ακολουθίες κινήσεων, είδος πρωτόκολλου εισόδου-εξόδου, κλειδώματος και ξεκλειδώματος της πόλης, όπου ο έλεγχος δεν θα ασκείται άπαξ, στις εισόδους-πύλες της πόλης, αλλά θα επεκτείνεται και μέσα, σε κάθε σημείο των διαδρομών μας. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, και το χειρότερο, ούτε διάθεση αλλαγής υπάρχει: Η ίδια προκλητική αδιαφορία για τις πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού, αυτή που προκάλεσε τις τραγωδίες της Μάνδρας με την εκτροπή των χειμάρρων στους δρόμους, υπάρχει και στην κυκλοφοριακή μελέτη της οποίας οι ροïκές ρυθμίσεις άλλο σκοπό δεν έχουν παρά να αποπροσανατολίσουν, να κατακερματίσουν, να αδρανοποιήσουν και εν τέλει να εξουδετερώσουν κάθε κοινωνική δυναμική. Λάμπης Λαζάνης ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ 1. «Και έρχονται εις Ιεροσόλυμα. Και εισελθών εις το ιερόν ήρξατο εκβάλλειν τους πωλούντας και τους αγοράζοντας εν τώ ιερώ, και τάς τραπέζας των κολλυβιστών και τας καθέδρας των πωλούντων τάς περιστεράς κατέστρεψεν.» (Ευαγγέλιον, Κατά Μάρκον ΙΑ) 2. Την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017, στο πλαίσιο της εκστρατείας Ecomobility πραγματοποιήθηκε επίσκεψη των μαθητών της Γ' Γυμνασίου των Εκπαιδευτηρίων Καντά στο γραφείο του Δημάρχου Βριλησσίων Ξενοφώντα Μανιατογιάννη. Οι μαθητές ανέλυσαν με τον Δήμαρχο τα πλεονεκτήματα του Σχεδίου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας, την επικείμενη ανακατασκευή των πεζοδρομίων καθώς και την κατασκευή πεζογέφυρας στη λεωφόρο Αναπαύσεως, η οποία θα συμβάλει στην ασφαλή μετακίνηση των δημοτών.

ΣΧΕΤΙΚΑ: Δημοτικό Συμβούλιο
ΣΧΟΛΙΑ
Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter