του Χρήστου Ι. Βατούσιου

Ήταν αργά πιά. Η μητέρα μού είπε να πάω να ξαπλώσω, όταν η εξώπορτα βρόντηξε με δύναμη. Ο πατέρας είχε γυρίσει πάλι μεθυσμένος... Έτοιμος για καυγά. Κρύφτηκα κάτω απ' το τραπέζι και μέσα σε βρισιές, άκουσα γυαλικά να θρυμματίζονται από την πτώση της μητέρας επάνω στα έπιπλα. Ταυτόχρονα χτύπησε η πόρτα του δωματίου, που σήμαινε την αποχώρηση του πατέρα. Σηκώθηκα δειλά, γεμάτη φόβο και τρέμοντας την πλησίασα. Μητέρα! Μητέρα είσαι καλά; Με κοίταξε σαν χαμένη, μαζεύοντας μηχανικά με την γλώσσα, το αίμα από τα χείλη της. Πήγαινε στο δωμάτιο να τον ηρεμήσεις είπε κοφτά. Όχι πάλι μητέρα... Έκλαψα. Πήγαινε σου είπα! Μου κάρφωσε την διαταγή στο στήθος. Έσυρα τα πόδια μου βαριά και μέσα σε δάκρυα άνοιξα την πόρτα του δωματίου, που θα έκλεινε μέσα του την υπόλοιπη ζωή μου. ΠΙΝΑΚΑΣ: Sally Storch, Νυχτερινές Ιστορίες. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ