Συμβαίνουν και αλλού
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
Χυνόταν το γαλάκτωμα τ' ουρανού πάνω στα κυπαρίσσια, που μουρμούριζαν πλάι στη θάλασσα, καλώντας το νησί από τον βυθό του σκότους. Λενιώ! Έκραξε η κόρη, Λενιώ μην άκουσες κάτι; Η κυρά έσκυψε το κεφάλι και προχώρησε. Λενιώ, μίλα κυρά μου, έμαθες κάτι; Η κυρά έστρεψε τα μάτια της κι κόρες τους άστραψαν σαν τουφεκιές στο σκοτάδι. Τράβα να φέρεις νερό και μήνυσε του παπά να ετοιμάσει. - Χριστέ μου! Ήρθαν τα μαντάτα; Χάθηκαν; - Πάψε! Τίποτα δε χάθηκε. - Παναγιά μου συφορά! Τι γίνηκε κυρά μου; Το 'βραν το καΐκι; Πάψε σου είπα! Τράβα για νερό προτού ξυπνήσουν τα παιδιά. Ότι δίνει ζωή κάποτες το παίρνει. Μα τίποτα δε χάνεται, όλα κολυμπούν μέσα μας. Τ' ακούς; Τίποτα. Τράβα! ΠΙΝΑΚΑΣ: Κωνσταντίνος Βολανάκης (1837-1907), Καράβι 1.
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Κολυμπούν!...Αλλά πώς;