Συμβαίνουν και αλλού
της Λήδας Παπαγεωργίου
Τι κοιτάς... Αφού έτσι κι αλλιώς δε βλέπεις τίποτα. Δυό τρύπες χάσκουν στη θέση των ματιών. Το στόμα ραμμένο καλά με συρματόσχοινο. Χέρια δεμένα πισθάγκωνα. Έρποντας ικετεύεις μπροστά στη μπότα που είναι έτοιμη να σε λιώσει. "Μια μέρα ακόμα" ψιθυρίζεις. Παράταση... Γι,αυτή την παράταση πούλησες τα μάτια σου. Έραψες με περρισή φροντίδα το στόμα σου να μην ξανακουστεί η φωνή σου. Πόσο γλοιώδης μου φαίνεσαι τώρα όπως στέκεις τρεμάμενος μπροστά στη μπότα που όπου να,ναι σε συνθλίβει. Έχεις πεθάνει καιρό τώρα αλλά δεν το ξέρεις. Η πρώτη φορά που πέθανες ήταν όταν εύκολα δέχτηκες να γίνεις το πιόνι στη σκακιέρα τους. Μην κλαψουρίζεις τώρα. Φτάνει. Τίποτα δε θα καταλάβεις. Τίποτα. Οι νεκροί δεν καταλαβαίνουν. Πίνακας: Έργο του Cristoforo Scorpiniti
Λ.Λ.
Εδώ κι αν γίνεται επίκαιρη η είδηση: Χριστός Ανέστη! και η ευχή: χρόνια Αναστημένα!