Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

Sergio Mattarella: Ο άνθρωπος που σκότωσε την Ιταλική Δηµοκρατία δυο φορές

του Christophe Bouillaud *

Η «Δράση» δημοσιεύει ένα ακόμη ενδιαφέρον πρωτότυπο άρθρο, με αφορμή τις σημαντικές (για όλη την Ευρώπη) εξελίξεις στην Ιταλία, σε απόδοση του Σταύρου Λάβδα από τα Γαλλικά. Ο Sergio Mattarella, ο σηµερινός Πρόεδρος της Ιταλικής Δηµοκρατίας, έγινε ευρύτερα γνωστός το 1993, όταν ο νέος εκλογικός νόµος που ψηφίστηκε στο τέλος της κρίσης της γνωστής σαν «καθαρά χέρια» πήρε το όνοµα του. Το µικτό εκλογικό σύστηµα που προέβλεπε ο νόµος αυτός οδήγησε τον µεγάλο Ιταλό πολιτικό επιστήµονα Giovanni Sartori, να επινοήσει τον όρο «Mattarellum» κάνοντας ένα λογοπαίγνιο µε τον όρο Parabellum (σηµ.µτφ: τύπος πιστολιού) Σύµφωνα µε τον Sartori, ο εκλογικός νόµος είχε σαν σκοπό να σκοτώσει τη λαϊκή βούληση -και σε κάθε περίπτωση να διασώσει στις επόµενες εκλογές τα παλιά πολιτικά κόµµατα που είχαν πληγεί από την πολιτική κρίση -κάτι που πραγµατικά συνέβη. O χριστιανοδηµοκράτης αυτός, ατάραχος µέσα στον διανθισµένο µε ευγένεια συντηρητισµό του, πρόσθεσε χθες βράδυ ένα νέο επίτευγµα στο ενεργητικό του. Αρνήθηκε το διορισµό του Paolo Savona -ενός «ευρωσκεπτικιστή» οικονοµολόγου, από τους πλέον καταρτισµένους και πρώην υπουργού τη δεκαετία του 1990 -στο υπουργείο Οικονοµίας της υπό σύσταση κυβέρνησης, που στηρίζεται από τη Λίγκα του Matteo Salvini και το κίνηµα Πέντε Αστέρων (M5S). Στο τηλεοπτικό του διάγγελμα που επακολούθησε, δικαιολόγησε την απόφαση του αυτή, τονίζοντας ότι η παρουσία ενός τέτοιου προσώπου σε αυτή τη θέση θα εκλαµβάνονταν ως σήµα ενάντια στο Ευρώ, εξαιτίας των επικριτικών θέσεων για το κοινό νόµισµα και τη διαχείριση του που είχε διατυπώσει ο Savona στο παρελθόν. Επιπλέον, θα ανησυχούσε τις αγορές και τους αποταµιευτές και θα άφηνε να πλανώνται αµφιβολίες για την επιθυµία της Ιταλίας να παραµείνει στην ευρωζώνη µε κάθε κόστος. Όμως η συµφωνία σχηµατισµού κυβέρνησης µεταξύ του M5S και της Λίγκας δεν αναφέρεται καθόλου σε κάτι τέτοιο (σηµ. µτφ: έξοδο από την Ευρωζώνη) και ούτε προτάθηκε κάτι τέτοιο από κάποιο από τα δύο κόµµατα στην διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατείας. Άρα λοιπόν έχουµε εδώ αυτό που αποκαλείται «δίκη προθέσεων». Ωστόσο κατά τη διάρκεια της ηµέρας, ο Savona είχε διευκρινίσει ότι επιθυµία του είναι η παραµονή στο Ευρώ και υπενθυµίσει ότι αυτή ήταν η πάγια θέση του. Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι τόσο το πρόσωπο του Savona όσο και το κείµενο της συµφωνίας των δυο κοµµάτων έδειχναν προς την κατεύθυνση µιας ανοικτής, δηµόσιας, ευρωπαϊκής συζήτησης σχετικά µε τη διαχείριση του ευρώ και τις συνέπειες της. Με λίγα λόγια, επρόκειτο να τεθεί δηµόσια η ερώτηση που πραγµατικά ενοχλεί: ποιος ωφελείται από το ευρώ; Συνοψίζοντας, δεν θα µπορούσε να γίνει σαφέστερο: απαγορεύεται αυστηρά σε Ιταλό, µέλος της κυβέρνησης -σύµφωνα µε τον Πρόεδρο Mattarella - ακόµα και να σκεφτεί ότι πιθανά, σε περίπτωση που.., σε εξαιρετικές συνθήκες κλπ., θα µπορούσε να τεθεί θέµα αλλαγής νοµίσµατος. Και στην προκειµένη περίπτωση, αυτό που ενοχλούσε πάνω από όλα, ήταν η συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο που ο P. Savona µε την τεράστια εµπειρία του στα σχετικά θέµατα σκόπευε να ανοίξει -κάτι που είναι πραγµατικά επείγον να γίνει. Τέλος όλη αυτή η κατάσταση δείχνει πόσο εύθραυστο φαίνεται το ευρώ ως θεσµικό κατασκεύασµα, ιδιαίτερα στα µάτια εκείνων που εµφανίζονται σαν οι πιο θερµοί υποστηρικτές του. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, ο Mattarella θα διορίσει µε κάθε βεβαιότητα µια «κυβέρνηση τεχνοκρατών», υπό την ηγεσία ενός πρώην αξιωµατούχου του ΔΝΤ, ενός υπέρµαχου της λιτότητας (σηµ.µτφ: cost-killer στο κείµενο) που ήταν ήδη σύµβουλος της κυβέρνησης Renzi. Αυτός ο δοτός πρωθυπουργός φυσικά και δεν θα έχει πλειοψηφία στο σηµερινό Κοινοβούλιο, αλλά, σύµφωνα µε το ιταλικό Σύνταγµα, µπορεί να κυβερνήσει µέχρι το σχηµατισµό κυβέρνησης µετά τις επόµενες εκλογές ... Θα έχει εποµένως το χρόνο να εφαρµόσει το πρόγραµµα των δηµοσιονοµικών περικοπών που προβλέπονται από τις προηγούµενες συµφωνίες της Ιταλίας µε τους ευρωπαίους εταίρους (συµπεριλαµβανοµένης της αύξησης του ΦΠΑ ...) και θα εκπροσωπήσει την Ιταλία στο Ευρωπαϊκό Συµβούλιο τον Ιούνιο, όπου αναµένεται να αποφασιστεί ο οδικός χάρτης των µεταρρυθµίσεων στη Ευρωζώνη. Όπως ήταν αναµενόµενο από πολιτικές δυνάµεις µε τόσο διαφορετικές πορείες στην αντίστοιχη ιστορία τους, οι δύο εταίροι του συνασπισµού -το M5S και η Λίγκα- αντιδρούν προς το παρόν µε ασυντόνιστο τρόπο. Ο ηγέτης του M5S ήδη κατηγόρησε τον Salvini ότι επιθυµεί την διεξαγωγή νέων εκλογών, για αυτό και έθεσε το διορισµό του P. Savona σαν προαπαιτούµενο. Όμως, µια πιθανή σύγκρουση µεταξύ των M5S και της Λίγκας αφήνει ισχυρές πιθανότητες επιστροφής στους ηττηµένους του Μαρτίου του 2018, (Φόρτσα Ιταλία του Berlusconi και Δηµοκρατικό Κόµµα), που θα µπορούσαν να ισχυριστούν ότι, ψηφίζοντας τους κάποιος έστω και «κλείνοντας τη µύτη», αποφεύγει την κρίση που θα δηµιουργηθεί από την έξοδο της Ιταλίας από την ευρωζώνη. Αν όλα πάνε όπως ο Mattarella προβλέπει -εστιάζοντας στο φόβο των (ηλικιωµένων) Ιταλών ότι θα χάσουν τις αποταµιεύσεις τους- οι δυο ηττηµένοι των πρόσφατων εκλογών θα µπορέσουν να σχηµατίσουν τον συνήθη στην Ευρώπη υπό τέτοιες περιστάσεις "µεγάλο συνασπισµό". Και τότε, χωρίς αµφιβολία, ο Silvio Berlusconi θα γίνει και πάλι Πρωθυπουργός, αφού έχει πλέον αυτή τη δυνατότητα. Ωστόσο, προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Salvini έπαιξε συνειδητά το χαρτί των εκλογών επιµένοντας στο διορισµό του P. Savona, γιατί σε περίπτωση εκλογών, που πιθανότατα θα γίνουν το φθινόπωρο, προκύπτει για αυτόν ζήτηµα συµµαχιών. Δεν νοµίζω ότι ο Berlusconi θα επιστρέψει στη συµµαχία της Δεξιάς, όταν, κρίνοντας από τις δηµοσκοπήσεις, σε περίπτωση νίκης της, πρωθυπουργός θα γίνονταν ο Salvini. Πάντως έτσι κι αλλιώς, οι Ιταλοί γνωρίζουν πια ότι η ψήφος δεν µπορεί να αλλάξει την οικονοµική και κοινωνική πολιτική της χώρας τους: οι αγορές έχουν προτεραιότητα. Γιατί λοιπόν να πάνε να ψηφίσουν; Η πρώτη περικοπή που πρέπει να γίνει, αγαπητέ cost- killer είναι εποµένως η κατάργηση της εκλεξιµότητας του Ιταλικού Κοινοβουλίου. Και εµείς (σηµ. µτφ: εννοεί οι Γάλλοι) γιατί να πάµε στο µέλλον να ψηφίσουµε; Ε, ναι, «Το τέλος της δηµοκρατίας», αυτό είναι το πνεύµα της εποχής. *Ο Christophe Bouillaud είναι πολιτικός επιστήµονας, καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών της Grenoble και ειδικός στα Ιταλικά πολιτικά θέµατα. Πηγή: https://bouillaud.wordpress.com/ Απόδοση από τα Γαλλικά για την ιστοσελίδα της ΔΡΑΣΗΣ: Σταύρος Λάβδας

ΣΧΕΤΙΚΑ: Άρθρα
ΣΧΟΛΙΑ
  1. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
    29 Μαΐου 2018, 22:32

    Ξεμασκάρεμα!

Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter