H γενικευμένη δυσλειτουργία του Δήμου ως σύμπτωμα απόσυρσης...

Πυκνώνουν στα θεσμικά όργανα οι ατελείς εισηγήσεις και οι αιφνιδιασμοί. Μόνο τις τελευταίες ημέρες στην Οικονομική Επιτροπή, ψηφίστηκαν ως εκτός ημερησίας διάταξης, δηλαδή χωρίς να έχουν αποσταλεί εισηγήσεις, θέματα όπως η διενέργεια διαγωνισμού για την ανάθεση σε ιδιώτη της λειτουργίας θερινού κινηματογράφου, (εισήγηση που αποσύρθηκε άρον – άρον όταν διαπιστώθηκε ότι έπρεπε να προηγηθεί η χωροθέτηση του χώρου), η εκμίσθωση καντίνας στο χώρο της πρώην Ναυτικής Βάσης, (χωρίς ο Δήμος να διαθέτει... καντίνα), η πληρωμή της πρώτης δόσης για την αγορά του ΟΤ61, (χωρίς να έχει εγκριθεί ο διακανονισμός των δόσεων). Όλα αυτά και πολλά άλλα «μικρότερα», εκτός ημερησίας διάταξης, δηλαδή «στο πόδι»! Αυτή η χαλάρωση, πέραν του ότι δείχνει αδιαφορία για την επίτευξη κάποιων αναγκαίων συναινέσεων, αποτελεί το κλασσικό σύμπτωμα των διοικήσεων που φθάνουν στο τέλος της δημαρχιακής περιόδου. Είναι τότε που ο αρχικός ενθουσιασμός του ότι «εμείς θα τα κάνουμε καλύτερα» έχει εξανεμισθεί και όλα μοιάζουν όπως πριν... Είναι τότε που ζητείται επειγόντως «έργο» για να προβληθεί, (ας κάνουμε όπως – όπως καλοκαιρινό σινεμά, έστω τον Αύγουστο, για να το εξαγγείλουμε), είναι τότε που συνειδητοποιείται ότι τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα από όσο νομίζαμε... Είναι η ώρα του «ρεαλισμού», που μεταπίπτει σε κυνισμό. Τι συναινέσεις και πράσινα άλογα, κανέναν δεν ακούμε, τώρα ετοιμαζόμαστε για την εκλογική μάχη. Η Πολιτική όμως στην αυτοδιοίκηση προϋποθέτει την Πόλη ως πεδίο κοινού ενδιαφέροντος. Και κοινής παρέμβασης. Όταν αυτό δεν υπάρχει, καταλήγουμε στην αποστράτευση και την αδιαφορία, ιδίως προς το τέλος μιας θητείας, όταν ακόμη και οι πολιτευτές της συμπολίτευσης έχουν πάει σπίτι τους, (μέχρι να βρεθούν νέοι ενδιαφερόμενοι, στις επόμενες εκλογές), ενώ και αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι, μη βρίσκοντας προφανώς νόημα στο ρόλο της γλάστρας ή του παρατρεχάμενου, απέχουν από τη δημοτική ζωή. Αλήθεια, πόσοι δημοτικοί σύμβουλοι απουσιάζουν μόνιμα από το δημοτικό συμβούλιο; Και πόσοι εκπρόσωποι παρατάξεων, μέλη των Δ.Σ. στον Αθλητικό & Πολιτιστικό Οργανισμό ή στον Οργανισμό Κοινωνικής Προστασίας & Αλληλεγγύης, έχουν εγκαταλείψει τη θέση τους; Πόσες ανεπιτυχείς «αντικαταστάσεις» έχουν γίνει; Και ποιος δίνει σημασία; Ποιες παρατάξεις λειτουργούν συστηματικά -εκτός της «Δράσης», που αναπνέει επειδή διατηρεί τις κοινωνικές της αναφορές; Οι διοικήσεις οφείλουν να δίνουν χώρο στην αντιπολίτευση. Να αναγνωρίζουν ότι κανείς μόνος του δεν μπορεί. Είναι το ελάχιστο που θα μπορούσαν να πράξουν. Αλλά ούτε αυτό. Γιατί τα πιο σημαντικά, όπως η κοινωνικοποίηση των τοπικών υποθέσεων και η δημοκρατική διάρθρωση της κοινότητας για να διευρυνθεί ο κύκλος των εμπλεκομένων, είναι μακριά από τις στοχεύσεις τους. Τι άλλο όμως σημαίνει «ασκώ τον θεσμικό μου ρόλο», έξω από έναν υπαρκτό δημόσιο χώρο, όπου έκαστος, ανάλογα με τη θέση του, παράγει αποτέλεσμα και βρίσκει σ’ αυτό το νόημα του να μετέχει; Έτσι καταλήγουμε στον Δήμο - «παρέα», κάτοχο και όχι υπηρέτη του θεσμού, που αγνοεί τους πάντες, (προκαλώντας αρρυθμία στο διοικητικό μηχανισμό και το προσωπικό του δήμου), κατ’ εικόνα και ομοίωση με όσα συμβαίνουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, όπου έκαστος συνομιλεί μόνον με όσους προτίθενται να συμπράξουν μαζί του στο υπό κατασκευή αυριανό σκηνικό... Αλλά έτσι, δεν φτιάχνεται αυτοδιοίκηση, ούτε αυτή μπορεί να συμβάλει στην ανάκαμψη της κοινωνίας και της χώρας. Ωραία με τα ταξίδια, τα δημοσιεύματα και τις βραβεύσεις, τις δηλώσεις των πρώην και των νυν. Όμως το ερώτημα είναι σαφές: Τι κάνουμε, όχι με τα έργα αλλά με τους ανθρώπους, τους ικανούς, τους διαθέσιμους να πλαισιώσουν «τα κοινά» και να συμβάλουν σε μια κοινή προσπάθεια, όχι όμως με τους όρους του κομματισμού που «πετάει» έξω ό,τι αξίζει, υπέρ των προθύμων και των αυτάρεσκων; Τι κάνουμε με τον άκρατο ατομικιστικό ωφελιμισμό που τροφοδοτούν οι διοικήσεις, με τα ΣΒΑΚ και τις κάθε είδους υποσχέσεις, προωθώντας εκ δεξιών και εξ’ «αριστερών» την νεοφιλελεύθερη κουλτούρα της εποχής; Τι ζητάμε τέλος πάντων από τον δημότη; Να μας χειροκροτεί; Ανησυχεί κανείς; Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ