Mικροδιήγηµα του Francois Marha. Απόδοση Σταύρος Λάβδας

Η ιδέα του ήρθε του Αλµπέρ την ώρα που η µητέρα του άπλωνε τη µπουγάδα. Η κατάσταση είχε ξεφύγει. Στα τριανταπέντε του δεν µπορούσε να ανέχεται να του µιλούν έτσι, να του υπαγορεύουν τα πάντα, να µην του αφήνουν κανένα περιθώριο να ενεργήσει όπως εκείνος ήθελε. Αποφάσισε λοιπόν ότι, από απόψε, θα γινόταν άντρας. Δείπνησαν στην τραπεζαρία. Ως συνήθως. Ως συνήθως, δεν είπαν τίποτα, άφησαν το παλιό ρολόι του τοίχου να δίνει ρυθµό στις στιγµές. Όλα πήγαν καλά: η µητέρα του Αλµπέρ δεν υποψιάστηκε τίποτα, το σχέδιο δούλεψε µια χαρά. Η χοντρή κυρία καθάρισε το τραπέζι, έπλυνε τα πιάτα και όταν το ρολόι χτύπησε οκτώ, πριν αποσυρθεί στο δωµάτιό της, έκανε στον Αλµπέρ όλες τις συνήθεις ερωτήσεις: - Κλείδωσες την πόρτα; - Ναι, µαµά. - Τάισες τη γάτα; - Ναι. - Βούρτσισες τα παπούτσια σου; - Ναι, ναι. - Έπλυνες τα δόντια σου; - ... Ναι. Ο Αλµπέρ χώθηκε στις κουβέρτες του, τρέµοντας ακόµα από το φοβερό γεγονός και ενώ η µητέρα του κοιµόταν ήσυχη στην άλλη άκρη του διαδρόµου, αυτός, που µόλις είχε κάνει το αδιανόητο, ξανάφερνε στο µυαλό του όλες τις λεπτοµέρειες του ανήκουστου εγχειρήµατος του. Αισθάνθηκε κάποιες ενοχές από την ιδέα ότι αυτή µάλλον δεν θα µάθει ποτέ τίποτα για το τι είχε συµβεί... Είχε κλείσει την πόρτα, είχε ταΐσει τη γάτα, είχε βουρτσίσει τα παπούτσια του, όµως τα τρία τέταρτα της αλήθειας αποτελούν ψέµα, όπως είχε µάθει από µικρός και τα γεγονότα το αποδείκνυαν: δεν είχε πλύνει τα δόντια του. Μεθυσµένος από τις µυρωδιές του εγκλήµατος του, ο Αλµπέρ έπεσε σε βαθύ ύπνο. Πηγή: Δηµοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Le Comptoir, 22/1/2019 https://comptoir.org/2019/01/22/micro-fictions-la-violence- des-jeunes/ Απόδοση: Σταύρος Λάβδας