Σε προτεραιότητα η κοινωνικοπολιτική ανασύνταξη της κοινωνίας. Του Γιάννη Τσούτσια

Το άρθρο που αναδημοσιεύουμε αποτελεί το νήμα της οπτικής της "Δράσης" και εμπεριέχεται στο προεκλογικό έντυπο των εκλογών του 2014. Δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα «Δρόμος της αριστεράς» τον Μάρτιο του 2014. Πέντε χρόνια μετά όχι μόνον υιοθετούμε την ίδια οπτική και εξακολουθούμε να αγωνιζόμαστε για να καταστεί αυτή κοινή συνείδηση, αλλά επιπλέον, όλα όσα επισημαίναμε έχουν καταστεί ακόμη πιο επείγοντα. Όσοι είναι προσανατολισμένοι στη θεμελίωση ενός σοβαρού εγχειρήματος στον δήμο για τα αναγκαία και όχι για γελοιότητες και μάχες για την καρέκλα, έχουν βέβαια αντιληφθεί ότι χάθηκε μια ακόμη τετραετία. (μάλιστα, 5ετία). Με ευθύνη και του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διαχρονικά στα Βριλήσσια αναζητά ρόλο ενδιάμεσου σε κεντροαριστερά σενάρια, που σήμερα επανέρχονται με την επίσημη βούλα της κυβερνητικής πολιτικής. Ε, αρκετά, κάτι άλλο πρέπει να γίνει τώρα! Σε προτεραιότητα η κοινωνικοπολιτική ανασύνταξη της κοινωνίας. Η ώρα και των αυτοδιοικητικών εκλογών πλησιάζει. Πρόκειται, πράγματι, για μια αναμέτρηση βαθιά πολιτική, καθοριστική για τις μετέπειτα εξελίξεις. Κυρίως, γιατί στο φόντο αυτών των εκλογών, η χώρα μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε μια χώρα – ερείπιο, που δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της και τους κινδύνους που την απειλούν. Το ίδιο και η κοινωνία. Βυθίζεται από την απουσία πειστικής προοπτικής. Αυτή η εικόνα και μόνο, προσδίδει μια πρωτοφανή βαρύτητα στις επερχόμενες εκλογές. Βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι. Οι επιμέρους κινήσεις δεν αρκούν, χρειάζεται μια μεγάλη κοινωνικοπολιτική αναμόρφωση. Αυτή η διαπίστωση, αποτελεί αγκάθι απέναντι σε κάθε αποσπασματικό σχεδιασμό και διαπερνά κάθε διαδικασία. Ιδιαίτερα τις δημοτικές εκλογές. Η κοινωνία αναμένει κάτι περισσότερο από εκκλήσεις και χιλιοδιατυπωμένα διλήμματα. Αναζητά δίοδο να έρθει η ίδια στο προσκήνιο. Να εκφραστεί, πέρα από ετεροκαθορισμούς. Να ακουστεί, να μιλήσει, να γίνει σεβαστή, να κινητοποιηθεί με μορφές πολιτικής δράσης, που θα εναρμονίζονται και θα αντανακλούν τον δικό της τρόπο. Και περιμένει από την Αριστερά να συμβάλει, να πρωτοστατήσει για να αναδυθεί η κοινωνική δυναμική, αδιαμεσολάβητα και αυθεντικά. Αυτό είναι το στοίχημα των εκλογών. Σε κάθε δήμο, σε κάθε κοινωνικό χώρο, επείγει να αντιμετωπιστεί. Η χώρα δεν ανατάσσεται χωρίς τους ανθρώπους της. Και η αυτοδιοίκηση, αποτελεί τον πιο προνομιακό τόπο για να δοκιμαστούν απαντήσεις. Γιατί «Δήμος», είναι ο χώρος που εκδηλώνεται σε πρώτη φάση η ανθρώπινη πρωτοβουλία. Εκεί βγαίνει ο πολίτης από τη σφαίρα του ατομικού και συναντά την κοινωνία. Εκεί γίνεται το βήμα ένταξης προς την πολιτική διαδικασία και το συλλογικό. Εκεί θα παιχτεί το στοίχημα της πολιτικής συμμετοχής. Αν λοιπόν, γενικό αιτούμενο είναι η κοινωνικοπολιτική ανασυγκρότησης της χώρας, τότε αυτό διαπερνά και αφορά κάθε επιμέρους κοινωνικό χώρο. Επίδικο των εκλογών είναι ο ρόλος και η θέση της λαϊκής παρουσίας στους δήμους, η συγκρότησή της σε τροχιά αυτονομίας, όχι η διαχείριση των αιτημάτων της. Στην αυτοδιοίκηση, αυτό συνεπάγεται μια οργανωμένη προσπάθεια αντιμετώπιση της Πόλης ως κοινωνικής σχέσης και η αξιοποίηση της κοινωνικής διαθεσιμότητας, που σήμερα σπαταλιέται ή εμποδίζεται, ο προσανατολισμός της. Ζητείται η επαναθεμελίωση του «τοπικού», όχι μέσω της μικροπολιτικής, αλλά μέσω της δημοκρατίας, που θα κινητοποιεί πολίτες, όχι ψηφοφόρους. Ζητείται η σπονδύλωση της κοινωνίας από κινήσεις, συλλόγους, δράσεις, δίκτυα, το ζωντάνεμα κάθε τοπικής δραστηριότητας και η επέκταση της πολιτικής δράσης παντού. Ήδη μπροστά στα μάτια μας, διακριτικά και αθόρυβα, όμως εκτεταμένα, συγκροτείται η νέα κοινωνικότητα, που προάγει τη συσπείρωση και την αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων. Αυτή πρέπει άνευ όρων να ενισχυθεί. Με τη δημιουργία κοινωνικών «τόπων» που θα συγκροτούν τη λαϊκή παρουσία σε πραγματική οντότητα. Που θα δίνουν νόημα στην πολιτική διαδικασία και θα επισφραγίζουν τις όποιες κατακτήσεις με νέους δημοκρατικούς θεσμούς. Έτσι αντιμετωπίζονται τα μνημόνια. Οικοδομώντας την πόλη, τη χώρα και τις κοινωνικές σχέσεις εξαρχής, σε «άλλη» βάση. Εν προκειμένω, «αυτοδιοίκηση» είναι να υπάρχει η ικανότητα και η δυνατότητα ώστε ο πολίτης να διεκπεραιώνει μεγάλο μέρος των αναγκών του μέσα από τις λειτουργίες της πόλης. Με λειτουργίες και εκδοχές που αυτή του παρέχει αλλά και ο ίδιος δημιουργεί. Σ’ αυτό πρέπει να συμβάλει η Αριστερά. Ο πολίτης δεν θέλει να νοιώθει «πελάτης», ούτε του κράτους, ούτε των διοικούντων, ούτε του κόμματος. Θέλει να ακούγεται, να συνδιαμορφώνει, να μετέχει σε Κοινωνία και σε Πολιτική. Ζητά μια άλλη κοινωνικοπολιτική συγκρότηση, πράγμα που παραπέμπει στη δημιουργία «χώρων» ευθύνης, που θα μπορούν να αντιστέκονται και ταυτόχρονα να συγκροτούνται. Ζητείται δημοκρατία, όχι ως ανακλαστική αντίδραση, αλλά ως στοιχείο προοπτικής και πολιτικής διεξόδου, συνοχής και συγκρότησης του κοινωνικού. Αυτή η αναγκαία ανανοηματοδότηση του ρόλου του δήμου, (και των εκλογών), υπερβαίνει τις εκλογικές επιδιώξεις μιας Αριστεράς, που επιμένει να εντάσσει (αντί να υπηρετεί) το αίτημα της ανάταξης της χώρας στους σχεδιασμούς της. Το μήνυμα παραμένει ζεστό, υπάρχει ακόμη χρόνος για να αποκατασταθεί… Πηγή: https://www.e-dromos.gr/%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%80%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF/