Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

«Στίβεν Σπίλμπεργκ. Τζιμ Τζάρμους»

«Αμερικανικός Κινηματογράφος» 21η συνάντηση: Τρίτη 16 Μαρτίου 8:30μμ, Πίνδου 30 & Μαραθώνος

ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ από και για το ΣΙΝΕΜΑ 3ος κύκλος, 21η συνάντηση Στίβεν Σπίλμπεργκ Για κάποιους το όνομα Στίβεν Σπίλμπεργκ είναι συνώνυμο με μερικές ώρες εγγυημένης διασκέδασης και σασπένς, για άλλους είναι απλά ένας «έμπορος» της μεγάλης οθόνης. Το σίγουρο είναι πως ο Σπίλμπεργκ ανήκει στους μεγάλους τεχνίτες του είδους του, κατορθώνοντας να έχει στο ενεργητικό του κάποια από τα μεγαλύτερα blockbuster της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως πολλοί χαρακτήρες ή σκηνές των ταινιών του έχουν αποσπαστεί από το εκάστοτε έργο, όντας γνωστοί ακόμα και σε όσους – λίγους – έχει τύχει να μην το έχουν παρακολουθήσει, δείγμα της διεισδυτικότητάς του στη σύγχρονη ποπ– κουλτούρα. Γεννήθηκε στις 18 Δεκέμβρη 1946 από μεσοαστική οικογένεια Αμερικανοεβραίων. Στα 12 του χρόνια ζήτησε ως δώρο γενεθλίων τη φωτογραφική μηχανή του πατέρα του. Στα 17 του πήρε δώρο την πρώτη του κινηματογραφική κάμερα και άρχισε να γυρίζει πολλές ερασιτεχνικές ταινίες, που πρόβαλε στους φίλους και συνεργάτες του. Σπούδασε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο τμήμα Κινηματογράφου. Ξεκίνησε την καριέρα του ως σκηνοθέτης τηλεοπτικών σειρών. Η πρώτη του ταινία ήρθε το 1974 με τίτλο «Sugarland Express», η οποία παρά το χαμηλό μπάτζετ είχε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, ανοίγοντάς του το δρόμο για πιο φιλόδοξες παραγωγές στη συνέχεια. Ένα χρόνο αργότερα κατακτά διεθνή φήμη, με τα θρυλικά «Σαγόνια του Καρχαρία», που έγιναν πραγματικό πολιτισμικό φαινόμενο. Η ταινία έσπασε τα ταμεία και άδειασε τις παραλίες για ένα διάστημα, προκαλώντας κυριολεκτικά υστερία, όντας μια από τις πρώτες που δημιούργησαν ολόκληρη σειρά εμπορευμάτων συνδεδεμένες με το θέμα της. Το 1981 έρχεται η νέα μεγάλη επιτυχία με τον Χάρισον Φορντ ως «Ιντιάνα Τζόουνς», η οποία θα συνεχιζόταν σε πολλές συνέχειες τα επόμενα χρόνια. Όλα τα ως τότε ρεκόρ εισπράξεων έσπασε ωστόσο ο Σπίλμπεργκ με το θρυλικό «ET, o εξωγήινος» το 1982, βασισμένο στο φανταστικό φίλο που είχε ο σκηνοθέτης την περίοδο του διαζυγίου των γονιών του. Οι εξωγήινοι δεν αντιμετωπίζονταν ως αλλόκοτα ή απειλητικά πλάσματα, αντιθέτως απειλούνται οι ίδιοι από τους ανθρώπους, παρά τις φιλικές τους διαθέσεις. Κυρίως όμως η ταινία είναι ένας ύμνος στη φιλία, αλλά και στη διαφορετικότητα, πολύ πριν ο όρος μπει στην πολιτική αντιπαράθεση και το καθημερινό μας λεξιλόγιο. Η εμπορική απήχηση του φιλμ του επέτρεψε την ίδρυση της εταιρείας παραγωγής Amblin Entertainment, με την οποία γύρισε μεταξύ πολλών άλλων και το δημοφιλέστατο «Επιστροφή στο Μέλλον», που γνώρισε δύο σίκουελ ως το 1990. Τον παλμό της εποχής έπιασε και πάλι το 1993, με το «Τζουράσικ Παρκ», ξυπνώντας σε παιδιά κάθε ηλικίας την επιθυμία να γνωριστούν με τους μυστηριώδεις δεινοσαύρους, δίνοντας τεράστια ώθηση στην εμπορική τους αξιοποίηση έκτοτε, έξω από τα στενά πλαίσια τα ταινίας. Το 1993 γύρισε την περίφημη «Λίστα του Σίντλερ». Το 1994 υπήρξε συνιδρυτής του κινηματογραφικού μεγαθηρίου Dream Works Studios, στα οποία γυρίστηκε το πολεμικό δράμα «Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν», (1998), που του χάρισε το δεύτερο Όσκαρ σκηνοθεσίας. Από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000, μια από τις πιο ευχάριστες ταινίες του είναι το «Πιάσε με αν μπορείς», με τον Λεονάρντο ντι Κάμπριο και τον Τομ Χανκς. Το 2004 γύρισε η ταινία «Terminal» με αντικείμενο την ιστορία του Ιρανού Μερχάν Καρίμι Νασέρι, που ψάχνοντας απελπισμένα άσυλο παγιδεύτηκε στο αεροδρόμιο Σαρλ ντε Γκολ. Το 2015 γύρισε την ψυχροπολεμική «Γέφυρα των κατασκόπων». Είχε, το 2012, προηγηθεί η βιογραφία του Αβραάμ Λίνκολν, με τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις, μια ταινία που θυμίζει σχολική παράσταση με το διδακτισμό και την ακαδημαϊκότητά της. Πιο πρόσφατο πόνημά του η ταινία επιστημονικής φαντασίας «Ready player one» (2018). Πιστός υποστηρικτής των δημοκρατικών, στους οποίους έχει συνεισφέρει εκατομμύρια δολάρια, είναι προσωπικός φίλος του Μπιλ Κλίντον για τον οποίο μάλιστα γύρισε και 18λεπτο βίντεο με αφορμή τους εορτασμούς του “Μιλένιουμ” το 2000. Ο Σπίλμπεργκ, παρά τις γενικά φιλοϊσραηλινές θέσεις του, που οδήγησαν το 2007 σε απαγόρευση των ταινιών του από τον Αραβικό σύνδεσμο, μετά τη χρηματοδότηση που είχε δώσει το 2006 υπέρ του Ισραήλ στον πόλεμο του Λιβάνου, βρέθηκε στο στόχαστρο εθνικιστικών κύκλων της χώρας με την ταινία «Μόναχο». Σε αυτήν πραγματεύεται τα γεγονότα του Μαύρου Σεπτέμβρη του 1972, δείχνοντας τα κίνητρα των δραστών, αλλά και την σκληρή αντίδραση των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, που είχαν ως αποτέλεσμα και το θάνατο αθώων. Η απεικόνιση αυτή θεωρήθηκε ως «εξίσωση με τους τρομοκράτες» και «προδοσία του εβραϊκού λαού», με τον ίδιο να δηλώνει τότε πως «Θα πέθαινε για το Ισραήλ», αλλά δεν ήθελε να αποδώσει μονοδιάστατα την πραγματικότητα. Τζιμ Τζάρμους: Ο ιδανικός εκφραστής του ανεξάρτητου σινεμά Γεννημένος στις 22 Ιανουαρίου του 1953, στο Οχάιο τον Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τζιμ Τζάρμους είναι μία από τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες του παγκόσμιου σινεμά. Οι ταινίες του συχνά διακρίνονται για τον υπερβατικό μινιμαλισμό τους και την ανατροπή των παραδοσιακών κινηματογραφικών ειδών. Ο Τζάρμους ξεκίνησε τις κινηματογραφικές σπουδές του στο Σικάγο και συνέχισε στη Νέα Υόρκη στο πανεπιστήμιο Κολούμπια για να σπουδάσει αμερικάνικη και αγγλική λογοτεχνία, απ’ όπου αποφοίτησε το 1975. Τον τελευταίο χρόνο των σπουδών του ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου επηρεάστηκε από τον γαλλικό κινηματογράφο και τους Ιάπωνες σκηνοθέτες. Το 1984 με την ταινία του «Πέρα από τον Παράδεισο» κέρδισε την Χρυσή Κάμερα Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Καννών ενώ το 2005 στο ίδιο Φεστιβάλ τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής για την ταινία του «Τσακισμένα λουλούδια». Ο πολυβραβευμένος Αμερικανός δημιουργός έχει σφραγίσει με το έργο του τον σύγχρονο ανεξάρτητο κινηματογράφο, υπογράφοντας μέσα σε τέσσερις δεκαετίες ορισμένες από τις πλέον αναγνωρίσιμες και αγαπημένες ταινίες. Ανάμεσά τους συναντάμε φιλμ όπως: «Στην Παγίδα του Νόμου» (Down by Law - 1986), «Ο Νεκρός» (Dead Man - 1995), «Καφές και Τσιγάρα» (Coffee and Cigarettes - 2003), «Μόνο Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί» (Only Lovers Left Alive - 2013), «Paterson» (2016), μια ταινία που μυεί το θεατή στην ποίηση με αναπάντεχο χιούμορ. Το «Paterson» παρατηρεί σιωπηρά τους θριάμβους και τις ήττες της καθημερινής ζωής, όπως και την ποίηση που κρύβεται στις πιο μικρές λεπτομέρειες. «Πάντοτε υποστήριζα ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε πρώτα τον εαυτό μας και αν κάνουμε τέχνη να ικανοποιούμε αυτόν. Να συνεργαζόμαστε μαζί του και να κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Η επαφή με τον έξω κόσμο μόνο απορρύθμιση προκαλεί. Αυτή που χρειάζεται να εξασκούμε είναι τη διαίσθησή μας. Από τις πρώτες μου ταινίες έλεγα, ότι κάνουμε κινηματογράφο για τον εαυτό μας και μόνο. Αυτό μάλιστα είχε προκαλέσει και μια διαμάχη μου με τον Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, έναν σκηνοθέτη που θαυμάζω για τη συμβολή του στην ιστορία και την ομορφιά του σινεμά, όταν πριν πολλά χρόνια είχαμε βρεθεί μαζί σε μια εκπομπή στην Ολλανδία. Μου είχε πει τότε θυμωμένος, μετά από μια τέτοια δήλωσή μου, ότι είναι κατακριτέο και ελιτίστικο να μην σκέφτομαι τον κόσμο αλλά μόνο τον εαυτό μου. Και του απάντησα, ότι είναι σεβαστά όσα μου λέει αλλά εγώ δεν θέλω να περάσω ένα μήνυμα στον κόσμο, αλλά να τον κάνω να αισθανθεί όσα αισθάνομαι εγώ για την ταινία αυτή. Έτσι έκανα και το «Πάτερσον», επηρεασμένος από την ποιητική σχολή της Νέας Υόρκης περί της ιδέας της γραφής από ένα άτομο: ο ποιητής στέκεται στην κορυφή του βουνού και λέει: Εδώ είναι αυτό που πιστεύω.» (Από την συνέντευξη του Τζιμ Τζάρμους στο 54ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης). Το 2016 κάνει και το «Gimme Danger», ένα εκρηκτικό ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον Ίγκι Ποπ και το συγκρότημα Stooges. Φανατικός θαυμαστής τους και προσωπικός φίλος του Ποπ, ο Τζιμ Τζάρμους συνθέτει το πορτρέτο της μπάντας αλλά και μιας ολόκληρης εποχής. Η ενέργεια του αγέραστου Ίγκι διαποτίζει το ντοκιμαντέρ και μας παρασύρει σ' έναν κόσμο αυθεντικό, όπως και τα είδωλά του. «Πάντα έβρισκα τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα εκτός του mainstream, συχνά στο περιθώριο. Σε όλη την ιστορία της Τέχνης διαμορφώνεται το πολιτιστικό κατεστημένο και το πολιτιστικό περιθώριο. Όχι πάντα, αλλά συχνά, τα πιο πρωτοποριακά πράγματα βρίσκονται στο περιθώριο. Όσον αφορά τον εαυτό μου, βρίσκομαι σίγουρα κάπου στα περιθώρια, δε με βλέπω στο φάσμα του mainstream. Σίγουρα όμως υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμώ πολύ και είναι πιο θαρραλέοι, οι οποίοι παραβιάζουν πολλούς περισσότερους κανόνες του σινεμά από ό,τι εγώ και βρίσκονται περισσότερο στο περιθώριο.» «Το σημαντικό είναι να αναχθεί το σινεμά στην ουσιώδη του ποιητικότητα. Ήδη σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ρουμανία και το Ιράν, ανθίζουν υπέροχοι κήποι του κινηματογράφου που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατό να κάνουν ταινίες εν μέσω μιας τόσο σκληρής κρίσης. Ωστόσο, αυτό είναι γεγονός και ασπάζομαι το ότι οι άνθρωποι βρίσκουν το δικό τους τρόπο έκφρασης. Έχω πίστη σε αυτό. Η όμορφη φόρμα δεν επιτυγχάνεται πάντα με ένα πακτωλό χρημάτων». (Από την συνέντευξη του Τζιμ Τζάρμους στο 54ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το 2013) info: Εισηγητής ο Παναγιώτης Δενδραμής. Κάθε Τρίτη 8.30μμ στο στέκι της Δράσης, Πίνδου 30 & Μαραθώνος, Βριλήσσια Ο Παναγιώτης Δενδραμής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη συνέχεια όμως ακολούθησε σπουδές σχετικές με τον κινηματογράφο. Αρχικά στη σχολή Σταυράκου και έπειτα στο μεταπτυχιακό Ιστορίας και Θεωρίας του Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου της Κρήτης. Έχει δουλέψει ως βοηθός σκηνοθέτη, κάμεραμαν, μοντέρ και βοηθός παραγωγής για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ η μικρού μήκους ταινία του «Tο δωμάτιο» συμμετείχε στο φεστιβάλ Δράμας το 2009. Επιπλέον έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε επιμορφωτικά προγράμματα σε σχολεία της Αττικής, με στόχο την εξοικείωση των μαθητών με την οπτικοακουστική κουλτούρα και τα μέσα της. Αυτή την περίοδο διδάσκει στη Σχολή Σταυράκου και ολοκληρώνει τη διδακτορική του διατριβή πάνω στον ελληνικό κινηματογράφο. Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση

ΣΧΕΤΙΚΑ: Συμβαίνουν στην πόλη μας
ΣΧΟΛΙΑ
Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter