Συμβαίνουν στην πόλη μας
της Λήδας Παπαγεωργίου
Ας ήσουν εδώ κι ας μην έβλεπα ξανά το φως της μέρας. Ας ήσουν εδώ κι εγώ σε μια γωνιά στο ασφυκτικό δωμάτιο αμίλητη ακούνητη απλά θα αφουγκραζόμουν τους χτύπους της καρδιάς σου να σκίζουν την εκκωφαντική σιωπή. Ας ήσουν εδώ και θα σε άφηνα να χαϊδέψεις την πληγή στο μέρος της καρδιάς και με τα σκοτάδια μου θα σε σκέπαζα σε ύπνο ονειρικό να ταξιδέψουμε. Πόσο καιρό το όνομά σου έχω να προφέρω. Οι μνήμες νωπές ακόμα κάθε βράδυ θηλιά περνάνε στο λαιμό μου και με πνίγουν. Εσύ αλλού δικάζεις τον εαυτό σου κι εγώ εδώ εκτίω την ποινή μου. Λήδας Παπαγεωργίου
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Της απουσίας ο αβάσταχτος πόνος!