Δημοτικό Συμβούλιο
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
"Μπορεί η ύπαρξη του παραδείσου να είναι θέμα πίστης. Για την κόλαση όμως δε χωράει αμφιβολία." Ήταν τότε...- Τώρα; Έπειτα; ...Πάντα! - που οι άνθρωποι έπεφταν ανυποψίαστοι σαν πουλιά απ' τα στασίδια μολύνοντας το χώμα, γιομίζοντάς το πληγές και παλιαρρώστιες. Μίση κι ενοχές, μοχθηρία και φθόνο, κι άλλα πολλά ακατανόητα για πλάσματα π' ανέστησε η γης. Γίναν κι άλλα ανομολόγητα - ντρέπομαι να προφέρω - μέχρι που γύρισε ο καιρός και τον αφάνισε, μαζί με τόσους άλλους επισκέπτες, που δεν σεβάστηκαν την φιλοξενία του τίμιου, καθαρού σπιτιού. Οι άνθρωποι, πάνω στη βιάση της φυγής τους, άρπαξαν - γελασμένοι - οτι μπορούσαν από ανεκτίμητα. Μαλάματα κι ασήμια, λούσα κι ακριβά, κι από τότε τριγυρίζουν στο σύμπαν, χτυπώντας πόρτες, ψάχνοντας για σπίτι να τους δεχτεί, μα ποιος...; Ποιος ανοίγει την πόρτα του στην αρρώστια. ΠΙΝΑΚΑΣ: Lucien Lévy-Dhurmer (1865-1933), Η ανεμοθύελλα ή η ριπή του ανέμου. 1896. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Ο θεράπων φυσικά!