Σκέψεις απ' αφορμή το Δ.Σ. για το θέμα της Ναυτικής Βάσης

Αρχικά να σημειώσουμε πως το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι πολύ σοβαρό και δύσκολο ζήτημα. Κατά συνέπεια και οι λύσεις είναι δύσκολες. Τα εύκολα τελείωσαν. Το γεγονός ότι δεν έχει βρεθεί λύση βαραίνει όλους. Όμως οι ευθύνες είναι ανάλογες με το θεσμικό ρόλο που έχει ο καθένας μας στο Δήμο και κυρίως βέβαια τις διοικήσεις. Η παρούσα διοίκηση βρέθηκε προ τετελεσμένων, δηλαδή με το αμαξοστάσιο του Δήμου από το 2009 σε χώρο της Ναυτικής βάσης. Έτσι το παρέλαβε, το ίδιο όμως συνέχισε η ίδια κι έτσι μας το παραδίδει σήμερα, 5 χρόνια αργότερα. Ήταν το εύκολο, το βολικό. Βρισκόμαστε στο 2015. Εκπονείται το «Στρατηγικό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων». Βαρύς τίτλος για πολύ σοβαρό ζήτημα. Εκεί λοιπόν στο άρθρο 3.8 διαβάζουμε τα εξής: «...το θέμα των χωροθετήσεων θ’ αποτελέσει το σημαντικότερο προς επίλυση ζήτημα.» Κι ενώ πολύ σωστά αναγνωρίζεται ως το σημαντικότερο πρόβλημα, μετά πέντε χρόνια που βρισκόμαστε; Ποια βήματα έχουν γίνει εκεί που υποτίθεται θα έπρεπε να έχει πέσει όλο το βάρος και η προσοχή; Η απάντηση είναι ότι εν έτει 2020 δεν έχει προχωρήσει ούτε χιλιοστό. Έτσι λοιπόν μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, για την ακρίβεια που δημιουργήσατε, καλούμαστε με την πλάτη στον τοίχο να λάβουμε αποφάσεις. Χωρίς προετοιμασία, χωρίς στοιχεία, χωρίς προβλέψεις, χωρίς μελέτες. Αυτό είναι το πλαίσιο της συζήτησης. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει τεράστια διάσταση λόγων και έργων. Μεγάλα λόγια - μηδέν πράξεις. Κι όταν συμβαίνει αυτό τότε η έννοια αξιοπιστία κατακρημνίζεται. Ένα δεύτερο στοιχείο που λείπει από τη συζήτηση και την οπτική της διοίκησης είναι ο δημότης. Ο δημότης που στην προεκλογική περίοδο έχει την τιμητική του. Στις ομιλίες από τα μπαλκόνια ακούμε ρήσεις του τύπου «μαζί θα προχωρήσουμε» κι άλλα όμορφα και κολακευτικά για να γεμίζουν οι πλατείες και να χειροκροτούν τον αρχηγό. Να όμως που έρχονται τα δύσκολα και πρέπει να ζητηθεί η γνώμη του για σοβαρά ζητήματα. Τότε ποια τακτική ακολουθούν οι διοικήσεις; Αντί να απευθυνθούν στον πολίτη, η τακτική είναι το παρασκήνιο οι συνεννοήσεις οι γνωριμίες. Η επίκληση στον δημότη δεν μπορεί να είναι «α λα καρτ». Όταν θέλουν να υφαρπάσουν την ψήφο του να τον επικαλούνται ως απαραίτητο κι αναντικατάστατο συντελεστή του δημόσιου βίου, ενώ στα δύσκολα να τον ξεχνούν, να τον παραγκωνίζουν. Δυνατότητες στις μέρες μας υπάρχουν πολλές. Υπάρχει το θεσμοθετημένο όργανο της Επιτροπής Διαβούλευσης που είναι καταδικασμένο στον «πάγο», υπάρχει επίσης έτοιμη διαδικτυακή πλατφόρμα που μπορεί να αξιοποιηθεί αρκεί να το θελήσει η Διοίκηση. Χρόνος, λίγος, υπάρχει ακόμα, ας τον αξιοποιήσουμε προς το κοινό συμφέρον. Μάρκος Κρητικός Δημοτικός Σύμβουλος Βριλησσίων με τη ΔΡΑΣΗ για μια Άλλη Πόλη