Δημοτικό Συμβούλιο
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
«Όποιος στα σαράντα του δεν είναι μισάνθρωπος, δεν αγάπησε ποτέ τους ανθρώπους». (Ν. Σαμφόρ) Μπορούσες να χαμηλώσεις ή να δυναμώσεις την ένταση της τηλεόρασης, αλλά δεν μπορούσες ποτέ να την κλείσεις. Ποτέ! Σε ακολουθούσε παντού. Στην εργασία, στα ψώνια, στον καφέ, οι άνθρωποι αναπαρήγαγαν μηρυκάζοντας τα της οθόνης, σχολιάζοντας, χαχανίζοντας ή συνηθέστερα καταστροφολογώντας. Τι είπε ο ένας, πως απάντησε ο άλλος, φτάσαμε στο σημείο να μην έχουμε τίποτα να πούμε πλην της συσκευής. Ακόμα και κάποιες παλιές μνήμες χάθηκαν• πως ήταν πριν... Ήταν; Περίμεναν τόσα και τόσα μείζονος σημασίας να ειπωθούν, ώστε δε προφταίναμε να ασχοληθούμε με άλλα - δευτερεύοντα. Έμενε πια να ζήσουμε ειρηνικά - σαν ύπνος του μοιραίου - και έτσι πράξαμε - Φευ! - επιτυχώς, παράγωντας και καταπίνοντας σκουπίδια και θόρυβο, όντας μοναδικά συστατικά της περι - ουσίας μας. Αλλά... Και τρισαλλά. Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις υπεράνω ημών, μας ξεπερνούν και μας διέπουν. Δόξα σοι! ΠΊΝΑΚΑΣ: Pierre Auguste Renoir, Χορός στον Μύλο της Galette. 1876. ΧΡΉΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Μισάνθρωποι όπως ο στίχος το εννοεί για πάντα. Μέχρι να γίνουν τα πράγματα κι' οι καταστάσεις, "υποκάτω ημών"!... (Νεολεξία).