Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου, 8:15μμ, Πάρκο Μ. Θεοδωράκης (ΤΥΠΕΤ)

«Γράφε όπως θέλεις, χρησιμοποίησε όποιους ρυθμούς σου βγαίνουν, δοκίμασε διαφορετικά όργανα, κάτσε στο πιάνο, κατάστρεψε το μέτρο, φώναξε αντί να τραγουδήσεις, φύσα την κιθάρα και χτύπα το κόρνο. Μίσησε τα μαθηματικά κι αγάπησε τους στροβίλους. Η δημιουργία είναι ένα πουλί που δεν έχει σχέδιο πτήσης, που ποτέ δεν θα πετάξει σε ευθεία γραμμή». Βιολέτα Πάρα Xιλή, Αργεντινή, Βραζιλία. Δραματοποιημένο Ντοκιμαντέρ, 2011. Διάρκεια: 110’. Σκηνοθεσία: Andrés Wood. Σενάριο: Eliseo Altunaga. Πρωταγωνιστούν: Francisca Gavilán, Thomas Durand, Christian Quevedo, Gabriela Aguilera, Marcial Tagle, Juan Quezada, Sergio Piña, Daniel Antivilo, Pedro Salinas, Ana Fuentes, Stephania Barbagelata, Patricio Ossa. Το φιλμ «Η Βιολέτα Πήγε Στον Ουρανό», βασίζεται στην ομώνυμη βιογραφία που έγραψε ο Άνχελ Πάρα για τη ζωή της μητέρας του Βιολέτα, διαθέτει έντονο λυρισμό, εξαιρετική φωτογραφία, μαγική κινηματογράφηση, ρεαλιστικές αναπαραστάσεις ενός μύθου που 60 χρόνια πριν, άφησε ιστορία στην πολιτιστική ζωή της Χιλής και μια εξαιρετική ερμηνεία από την Francisca Gavilán. Πρώτο βραβείο World Cinema στο Φεστιβάλ Σάντανς (2012) και πρόταση της Χιλής για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Μπορεί να μην γνωρίζετε την ίδια, ξέρετε ωστόσο το τραγούδι της «Cracias ala vida» (Σε ευχαριστώ ζωή) που όπως και άλλα, τα οποία συνδυάζουν τον παραδοσιακό με το σύγχρονο ήχο, διασκευάστηκαν και ερμηνεύτηκαν από σπουδαίες γυναίκες τραγουδίστριες όπως η Mercedes Sosa, η Joan Baez και οι δικές Μαρία Φαραντούρη, Έλλη Πασπαλά, Σαβίνα Γιαννάτου. Η Βιολέτα Πάρα υπήρξε διάσημη ακτιβίστρια και καλλιτέχνης, ποιήτρια, τραγουδίστρια, συνθέτρια, συλλέκτρια παραδοσιακών τραγουδιών, υφάντρια και γλύπτρια. Γεννήθηκε σε μια πολυμελή οικογένεια της Χιλής. Από τον πατέρα της, δάσκαλο και ερασιτέχνη μουσικό, κληρονόμησε μια ξύλινή κιθάρα και από μικρή παίζει, συνθέτει, τραγουδά. Αργότερα την καλούν στην Πολωνία για να συμμετάσχει σε μια γιορτή νέων καλλιτεχνών, ενώ παράλληλα στη χώρα της διεξάγει λαογραφική έρευνα προσπαθώντας να βρει ηλικιωμένους τραγουδιστές της παραδοσιακής μουσικής, για να καταγράψει το υλικό τους. Όπως η Δόμνα Σαμίου στην Ελλάδα, όργωνε τα χωριά της πατρίδας της με ένα μαγνητόφωνο και ένα σημειωματάριο στο χέρι, συλλέγοντας μελωδίες, στιχάκια και ρυθμούς της Χιλιανής παράδοσης, τα οποία διαφορετικά θα ήταν καταδικασμένα στη λήθη. Η ένταση και το πάθος με τα οποία ζούσε την τέχνη, τους έρωτές της, η προσήλωσή της στους ανθρώπους και η κοινωνική της συνείδηση, την ώθησαν γρήγορα να δημιουργήσει τα δικά της έργα. Αργότερα, αφού έχει χάσει ένα παιδί και ο σύζυγός της την έχει εγκαταλείψει φεύγει για την Ευρώπη. Εκεί προσπαθεί και πετυχαίνει να εκθέσει έργα της στο Λούβρο και να παίξει μουσική μπροστά σε κοινό. Απογοητευμένη όμως από τη διαφορετικότητα της κουλτούρας των Ευρωπαίων, επιστρέφει στη Χιλή στήνει έναν χώρο στην εξοχή, ο οποίος θα είναι ταυτόχρονα σπίτι της και σημείο ελεύθερης έκφρασης, για κάθε είδους μουσικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Ο έμπειρος σκηνοθέτης Andrés Wood παραδίδει στους θεατές ένα εξαιρετικό φιλμ και κάνει γνωστή την πολυτάραχη ζωή της αυτής της ιδιαίτερης, ακτιβίστριας και λαϊκής καλλιτέχνιδας. Παρακολουθεί την πλούσια πορεία της, καταγράφει αυθεντικά την προσωπική ιστορία της, αποκρυπτογραφεί εξαίσια τη σκοτεινή προσωπικότητα της, η οποία υπήρξε η άλλη πλευρά της πολυτάραχης και σύντομης ζωής της. Αποκαλύπτει τα μυστικά, τους φόβους, τις απογοητεύσεις και τις χαρές της, παρουσιάζει το σύνθετο έργο της, τις αναμνήσεις, τους έρωτες και τις ελπίδες της. Η 39χρονη Χιλιανή ηθοποιός Francisca Gavilán δίνει το σώμα, τη φωνή και την ψυχή της και αγκαλιάζει με περισσή πειστικότητα το ρόλο της. Ερμηνεύει την Πάρα με πάθος και δύναμη, τόσο στις επιτυχίες όσο και στον πόνο και ανάγει την ταινία σε συναρπαστικό, αξιόλογο καλλιτεχνικό επίτευγμα. Αν το αποτέλεσμα μοιάζει γεμάτο συναισθήματα, είναι συνέπεια της ερμηνευτικής προσέγγισης προς το πορτρέτο ενός εξαιρετικά φορτισμένου καλλιτέχνη. Το σάουντρακ είναι εντυπωσιακό. Η ταινία απέσπασε βραβεία σε φεστιβάλ της Λατινικής Αμερικής για τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία της Francisca Gavilán. Η δύναμη της βρίσκεται στο ότι επικεντρώνεται στη στόφα της Πάρα, στην προσωπική κινητήρια δύναμή της και τα οράματά της. Το Cine Δράση προβάλλει αυτή την ταινία ως μια πράξη αντίστασης στη λήθη. Η 11η Σεπτεμβρίου είναι μια σημαδιακή ημερομηνία. Είναι η ημέρα που έγινε η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις ΗΠΑ. Χρόνια πριν, μια άλλη 11η Σεπτέμβρη, αυτή του 1973, έμεινε στην ιστορία εξ αιτίας της ωμής παρέμβασης τον ΗΠΑ στη Χιλή, που ανέτρεψε την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε, δολοφόνησε τον ίδιο και βύθισε τη χώρα σε μια μακρόχρονη δικτατορία και κόστισε χιλιάδες νεκρούς φυλακισμένους και εξορισμένους. Και η ζωή της Πάρα, γεμάτη καλλιτεχνική δημιουργία και προσφορά στους λαούς της Χιλής, της Λατινικής Αμερικής και όλου του κόσμου, είναι ο καλύτερος τρόπος να θυμόμαστε! (Η είσοδος των θεατών στην αίθουσα γίνεται με τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις: - Πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης ή αποτελέσματα rapid test αντιγόνων του τελευταίου 48ωρου. Ο έλεγχος όλων των παραπάνω και η ταυτοποίηση με την επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας, θα γίνονται στην είσοδο της αίθουσας με την εφαρμογή covid free app. - Μάσκα, αφού η χρήση της είναι υποχρεωτική σε όλους τους κλειστούς χώρους και σε ανοιχτούς όπου υπάρχουν συναθροίσεις). Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine - Δράση