Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

Το εμπόρευμα "Β. Προάστια" στο παζάρι των δημοτικών εκλογών

του Γιάννη Τσίχλα

Το άρθρο αυτό του Γιάννη Τσίχλα πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της ΔΡΑΣΗΣ τον Σεπτέμβριου του 2016. Αναδημοσιεύεται σήμερα, με μικροαλλαγές του συγγραφέα, μορφολογικού τύπου. ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ «ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΕΙΑ» 1ο Μέρος: Και τα μυαλά... ακίνητα Βιώνουμε το Αθηναϊκο-αττικό πολεοδομικό έκτρωμα, που γεννιέται κατά το 1922 και μεγεθύνεται μετά τους πολέμους με την βίαιη μετανάστευση της μισής Ελλάδας στην ευρύτερη Αθήνα, την ερήμωση της επαρχίας με ταυτόχρονη καταστροφή των γηγενών παραγωγικών δομών και την υπανάπτυξη να γίνεται καθεστώς. Ευνοϊκό περιβάλλον για να στηθεί κάθε είδους παρασιτισμός, με προεξάρχον το εγχείρημα «ακίνητα». Η καλλιεργούμενη γη ποτισμένη με ιδρώτα αποδίδει χρήματα πολύ λιγότερα από την ακίνητη – οικοπεδοποιημένη. Ο γρήγορος και άκοπος πλουτισμός της ανερχόμενης μεγαλομεσαίας τάξης βρήκε για φορέα του την «ακίνητη γη», που έτσι ακίνητη μπετοναρισμένη μπορεί να βιασθεί άνετα κατά φύση και παρά φύση. Συγκεκριμένοι διαπλεκόμενοι παράγοντες, κυβερνητικοί, Δημοτικοί, μικρομεγαλομεσαίοι επιχειρηματικοί, επιστημονικοί "λέγε με Τ.Ε.Ε.", χωροφυλακοαστυνομικοί... μαζεύουν του κόσμου τα λεφτά επιτρέποντας και νομιμοποιώντας τις απίστευτες έως εγκληματικές αυθαιρεσίες (Μάνδρα – Μάτι κλπ.), κατ’ ουσία προτρέποντας στην εξακολούθησή τους. Απόγονοι προηγούμενων και γόνοι επόμενων στρογγυλοκαθισμένοι, ακίνητοι στους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, καθ’ όλα θεσμικοί κυβερνούν τον τόπο έχοντας κάνει χόμπι τα «ακίνητα» κερδοσκοπικά παιχνίδια. Από όταν αναφάνηκε η προοπτική της Ολυμπιάδας του 2004 οι αμετακίνητοι θεσμικοί μας κυβερνήτες, έπεσαν στο ψητό. Φούσκωσαν την φούσκα των εμπορικών και οικιστικών υπεραξιών στα Βόρεια Προάστια. Η βιτρίνα των «μεγάλων έργων» με επίκεντρο τα Β. Π., η σκανδαλώδης αύξηση των συντελεστών δόμησης, η αξιοποίηση στο έπακρο της «for ever and ever - Αγίας Αντιπαροχής», έδωσαν νέες διαστάσεις στη στυγνή χρηματιστική κερδοσκοπία επί της ακίνητης γης. Το κόλπο δοκιμασμένο και πετυχημένο δεν αλλάζει, απλά, από εντελώς «ακίνητο» εκσυγχρονίζεται. Τα βόρεια της Αθήνας με τοπόσημα τις έδρες πολυεθνικών, τα Mall, Golden κλπ, με τα υπερτοπικά πολυκαταστήματα στις βιτρίνες Κηφισίας, Αττικής οδού, μετρό, προαστιακού, τις εκθεσιακές σάλες, κατάφεραν μανατζερίστικα να τα συνταυτίσουν με τις κλασσικές αστικές «νησίδες» των: Άνω Κηφισιάς, Κεφαλαρίου, Πολιτείας, Εκάλης, Ψυχικού, Φιλοθέης. Μικρές κοινότητες και μικρομεσαίοι Δήμοι, τα δικά μας Βριλήσσια, τα Μελίσσια Πεύκη Λυκόβρυση Διόνυσος Πεντέλη, το αγροτοκτηνοτροφικό Κρυονέρι ο Γέρακας η …Σταμάτα – Μπάλα... θεωρούνται πλέον «Βόρεια Προάστια», φυσικά φορτωμένα με τις ανάλογες υπεραξίες σε ότι κινητό και ακίνητο. Υπερδιπλασιάστηκε ο πληθυσμός και οι περιοχές κατακλύστηκαν από μεσαία κοινωνικά στρώματα δημοσιοϋπαλληλικά κατά βάση με σχετικά εύκολη πρόσβαση σε δάνεια, που η νέα σχέση τους με αυτές είναι ότι με την ακριβή αγορά των ακινήτων επένδυσαν στην καλπάζουσα υπεραξία τους. Καθαρός τζόγος δηλαδή, όσα ποιο πολλά βάζεις τόσα ποιο πολλά κερδίζεις. Η αγορά σπιτιού πλέον λογίζεται πρωταρχικώς ως χρηματιστηριακού τύπου επένδυση με ποντάρισμα στην απόδοση και δευτερευόντως ως κατοικία επιλεγμένη για να στεγάσει την παραγωγική και πνευματική καθ’ όλα δημιουργική διαβίωση κοινωνικοποιημένων πολιτών. «Πολιτών» που, αντιλαμβάνονται με τον δικό του τρόπο ο καθένας αυτό που στα κείμενά του θεωρεί μέγα ζητούμενο ο δικός μας Λάμπης Λαζάνης, ότι: «Ο πολιτισμός είναι πορεία και όχι άφιξη». Πορεία που δεν αιτεί αλλά απαιτεί συμμετοχή στα κοινά, που σηματοδοτείται από Σκοπούς και Πράξεις προς Αλλαγές και Ανάπτυξη του Κοινού Τόπου. Πορεία που θα γεννά τις δικές της υλικές και πνευματικές αξίες και υπεραξίες που θα διατίθενται ως εφόδια για την εν λόγω «πορεία» και όχι ως μέσον για ιδιοτελείς αυτοσκοπούς. Πορεία που κατά πράξη ίσως θα χρειαστεί να γκρεμίζει πέτρα τη πέτρα - τούβλο το τούβλο - μπετό το μπετό, τον θαυμαστό αλλά απατηλό Ναό λατρείας της «Τοτεμικής Ακίνητης Θεότητας». Η κρίση έκλεισε τον επενδυτικό αυτό κύκλο. Έκλεισε όπως κλείνει πάντα στον τζόγο με άνοδο και πτώση των αξιών, σίγουρα κέρδη για λίγους χασούρα για πολλούς, που όμως χάριν των άριστων τεχνικών μάρκετινγκ και μάνατζμεντ ριζώνει βαθιά στις συνειδήσεις τις εξαρτά σαν παραισθησιογόνα ουσία. Ακόμα και τώρα, μέσα στα αποκαΐδια της κρίσης δίνει βάσιμες ελπίδες για έναρξη νέου κύκλου «επενδυτικών» ευκαιριών. Ελπίδες που ελλείψει άλλων, συντηρούν τον καημό των πολλών χαμένων για κάποιο ρεφάρισμα. Ελπίδες και με κυβερνητικές υποσχέσεις για «επανέναρξη» της οικονομίας, που τροφοδοτούν την νοσταλγική αναπόληση της εποχής της «έναρξης». Είναι ιστορικό δεδομένο ότι της οικονομικής καταστροφής προηγείται η πολιτισμική καταστροφή που αργά και σταθερά εθίζει σε ιδανικές καταναλωτικές λογικές, πρόδρομες ή και συνάδελφες των ολοκληρωτικών λογικών. Λογικών που ευνοημένες απ’ τις συγκυρίες γίνονται τρόπος ζωής κυριαρχούν πάνω στις αλόγιστες μαζικές επιθυμίες. Τα πρότυπα - σπίτι, αυτοκίνητο, κινητό, PC, - γίνονται ο επιθυμητός παράδεισος, που - εν προκειμένω περί σπιτιού - αποφέροντας και υπεραξία μεταλλάσσεται άνετα από επουράνιος σε γήινος και μάλιστα ... «ακίνητος». Φυσικά δεν τα βάζω με τα μηχανήματα και τα σπίτια, αλλά με τις έννοιες που τα φορτώνουν, που είναι σαφώς διάφορες των χρήσεών τους. Αναμένοντας λοιπόν την «επανέναρξη της οικονομίας» ας αναλογιστούμε: Όσο τα δεδομένα δεν αλλάζουν, στον νέο κύκλο που θ’ ανοίξει πάλι θα πρωταγωνιστούν οι λίγοι με τα σίγουρα κέρδη και οι πολλοί με τις ελπίδες για κέρδη. Κατ’ εμέ, το ζητούμενο πάλι θα είναι τι θα κάνουν οι αμέτοχοι του τζόγου, ο τρίτος πόλος, αυτοί που πρέπει ν’ αποδείξουν εμπράκτως πως δεν έχουν «ακίνητες» κερδοσκοπικές ελπίδες αλλά σκέτες ελπίδες. Ελπίδες για αξιοπρεπή ζωή... Μέρος 2ο: Τα γενόσημα τοπόσημα και η εταίρα Ασπασία Ξεκινάμε με μια θέση: Θεωρώ πως, οι κάθε καλών προθέσεων παρεμβάσεις για βελτιώσεις της καθημερινότητας των πολιτών θα σκιάζεται από την σχιζοφρενική πολεοδομική κατάσταση, που ας μην ξεχνάμε είναι συνιστώσα της κοινωνικοπολιτικής. Τα όποια «εξωραϊστικά» ή «υποδομικά» έργα, στην ουσία καθορίζονται από την ιδιωτική πρωτοβουλία που πάντα θα έχει τον πρώτο λόγο για το τι και πως θα οικοπεδοποιηθεί και οικοδομηθεί, επιβάλλοντας και την αισθητική της πάνω στην τοπική ταυτότητα. Δεν γίνεται αλλιώς, ενόσω, η μεν «αντικείμενη» ως θεσμικό εργαλείο Τ. Α. δεν μπορεί να είναι ούτε «τοπική» ούτε «αυτοδιοίκηση», οι δε αρμόδιοι πολίτες δεν μπορούν ως «υποκείμενοι» να Αυτοδιοικηθούν, για τον απλό λόγο ότι στερούνται κοινωνικής παιδείας και βιωματικής κουλτούρας προς τούτο. H «μεν» και οι «δε» δεν φαίνεται να διεκδικούν το δικαίωμα του πολιτικού λόγου εκφράζοντας την τοπική κοινωνία. Αυτό που φαίνεται είναι πως εκπαιδευόμενοι από κούνιας προσκυνούν τον ιδιωτικό επιχειρηματικό «λόγο». Το πολιτικό - τεχνικό διάγραμμα των Έργων κατά τη θητεία των εναλλασσόμενων Δημάρχων δίνει το περίπλοκο - ακαθόριστο βήμα του κάβουρα που πάει με τις μπάντες: - Βήμα τεχνοκρατικό... «ο ένας χτίζει ο άλλος γκρεμίζει»; - Βήμα γραφειοκρατικό... «ράβε ξήλωνε μελέτες και αναθέσεις να μην λείπουν»; - Βήμα φιλοσοφικό... «Ένα βήμα εμπρός δυο βήματα πίσω»; Η μόνη σταθερά στο καβουρίσιο βήμα των έργων είναι των πολύχρωμων κερδών που το ύψος και η διανομή τους είναι σαφώς διάφορα της χρήσης τους. Τα όποια «Τοπόσημα» ή «αναψυκτήρια» ή «αναπλάσεις πλατειών», είναι αδύνατον να απηχήσουν κοινωνικές και αισθητικές ανάγκες, να επιδράσουν στους χαρακτήρες και το ήθος των πολιτών όσο δεν απαντιέται το απλό ερώτημα: «ΠΟΥ ΠΑΜΕ;». Φυσιολογική η αποδοχή των κερδοσκοπικών αναγκών που ξέρουν καλά που και πως να πάνε. Η φύση απεχθάνεται τα κενά. Άπειρα χρήματα δόθηκαν στον Καλατράβα και σε άλλους διάσημους δημιουργούς για να στηθούν μεγαλειώδη Ολυμπιακά έργα, άρτια από τεχνολογική και εικαστική άποψη. Τα έργα στέκουν άψυχα, ά – σκοπα, καθώς η «ψυχή» βρίσκεται στο Σκοπό για τον οποίο γίνεται ένα Έργο, που το κάνει λειτουργικό σε βάθος χρόνου, που το κάνει σύμβολο, το κάνει «Τοπόσημο». Αγαπητοί φίλοι, ...από χέρι τα Βριλήσσια είναι τόπος «Τοπόσημος» και θεωρώ αμφιλεγόμενο το ενδιαφέρον των Δημοτικών αρχόντων μαζί και των καλών προθέσεων συμπολιτών μας που αγωνιούν για την «τοποσήμανση» του, δίνοντας νόημα σε α-νόητα παρακμιακά απολιθώματα που ότι ήταν να δώσουν το έδωσαν, (υδατόπυργος...). Θέλουμε δεν θέλουμε πατάμε στο έδαφος που πάνω του κύλησαν τα πεντελικά μάρμαρα για το «τοπόσημο» της Ακρόπολης που η κατασκευή της συμπίπτει με την μέγιστη ακμή της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας, το θαύμα του Χρυσού Αιώνα. Όμως, το θαύμα είναι η απουσία θαύματος καθότι ο Αθηναϊκός εκδημοκρατισμός ξεκινά με την σύλληψη των δημοκρατικών ιδεών και την εφαρμογή της Σεισάχθειας από τον Σόλωνα το 594 π.Χ. και τερματίζει το 404 π. Χ. που οι Σπαρτιάτες νικητές του Πελοποννησιακού πολέμου διαλύουν την Αθήνα. Έχουμε δηλαδή 190 χρόνια αγώνα των «δημοκρατικών δυνάμεων» κατά των «συντηρητικών» για τον εκδημοκρατισμό της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Ο αγώνας αυτός ως διαδικασία θα ήταν ίσως λιγότερο γνωστός χωρίς το Τοπόσημο της Ακρόπολης, που δεν ανήκει αποκλειστικά στον Περικλή (495 – 429), αλλά πρωτίστως στην Δημοκρατία σαν Ιδέα και στις συγκεκριμένες πράξεις όλων όσων προηγούμενων την έκαναν Σκοπό της ζωής τους. Λέει ο Βασ. Ραφαηλίδης «…ο Περικλής και η παρέα του παίζουν αποφασιστικό ρόλο στο "στίλβωμά" της, γιατί ήδη η δημοκρατία είναι προετοιμασμένη να αποδεχτεί αυτή την πολιτιστική έκρηξη». Στο Αθηναϊκό κράτος του Περικλή βρίσκουμε σε τέλειο συνδυασμό τις πολιτικές και τις πολιτιστικές επιδιώξεις, με τους πάντες να μετέχουν της πολιτικής και πολιτιστικής ζωής είτε ως δημιουργοί είτε ως θεατές. Η Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία ως Σκοπός ζωής έδωσε το σθένος και το ήθος σε άρχοντες και αρχόμενους προκειμένου για την υπεράσπιση και πρόοδό της, να λάβουν χώρα ο Μαραθώνας η Σαλαμίνα οι Θερμοπύλες, η Ακρόπολη... να ξεπερνά αντεπαναστάσεις πισωγυρίσματα, ολοκληρώνοντας τον ιστορικό της κύκλο αφήνοντας ως παγκόσμια παρακαταθήκη σπουδαία υλικά και πνευματικά «Τοπόσημα» εις γνώσιν όσων θέλουν να γίνουν Έλληνες, των νεοελλήνων συμπεριλαμβανομένων. Αγαπητοί Δημοτικοί μας άρχοντες μηδέ της ΔΡΑΣΗΣ εξαιρουμένης, ... συμμεριζόμενος τον προβληματισμό κατασκευής Δημοτικών έργων εν δυνάμει «Τοπόσημων» στα Βριλήσσια, θα έλεγα κατ’ αρχήν να κρατήσετε μακριά το ταμείο από τις Τεχνικές Υπηρεσίες και τους εργολάβους. Να το πάτε στη... Δήλο. Τα συνήθη έργα ας τα κάνουν «χορηγοί». Βάλτε τα λεφτά στα σχολειά. Κάντε τα «Τοπόσημα». Να τα δώσετε απλόχερα σε μαρμαρογλύπτες και πετράδες σε φιλόσοφους και ποιητές σε εικαστικούς και σκηνοθέτες σε συνθέτες και μαέστρους, για να διδάξουν την τέχνη της «Ανακαίνισης» στους μαθητές. Ανακαινίστε τις εξωτερικές όψεις τα προαύλια και τα αμφιθέατρα, τις πόρτες τα κάγκελα τα πατώματα και τα ταβάνια, τις τουαλέτες έως τις τελευταίες αποθήκες. Όλα στα σχολειά πρέπει να ερεθίζουν και να προδιαθέτουν για ψυχικές ανατάσεις, να δίνουν νόημα στις σπουδές επιστημών καινοτόμων και αιρετικών ανακαλώντας απ’ το λήθαργο τις δυνάμεις των αλλαγών για την διαφυγή προς το μέλλον. Αν επιπλέον προσθέσουμε την ταύτιση της πολιτιστικής με την πολιτική παιδεία – για να γινόμαστε Έλληνες - τότε μιλάμε για βάσεις πραγματικής Παιδείας που προετοιμάζει νέους πολίτες ικανούς να ανατρέπουν και να αναπλάθουν σε νέα καλούπια τον κόσμο. Ξεπεράστε τις μνημονιακές απαγορεύσεις για τη διάθεση των χρημάτων. Γίνετε Περικλήδες αν είναι για Σκοπό. Αδειάστε το συμμαχικό ταμείο της «Δήλου» αν είναι για Σκοπό. Και αν χάσετε τον μελλοντικό πόλεμο από βάρβαρους Λακεδαίμονες, χαλάλι. Αρκούν σχολειά φυτώρια προς καλλιέργεια του θαύματος ενός νέου ελληνισμού, αναγεννημένου από την τέφρα της κρίσης. Θα έχετε κάνει την αρχή μιας πορείας που δύσκολα και ανηφορικά στο ξεκίνημα, με πολλούς εχθρούς και λίγους φίλους, χωρίς σαφές και καθορισμένο αντικείμενο που θα διαμορφώνεται στη φάση που ο κύκλος της θα ανεβαίνει προς την κορύφωση. Και κάπου εκεί στα σίγουρα θα ξεπεταχτούν κάποιοι νέοι Μιλτιάδηδες Θεμιστοκλήδες Λεωνίδες, Σόλωνες, Κλεισθένηδες και κάποιος νέος Περικλής με εκείνη την εκπληκτική παρέα του, τον Ζήνωνα τον Ελεάτη τον Αναξαγόρα, τον Σοφοκλή, τους Ικτίνο Καλλικράτη Φειδία, τον πολεοδόμο Ιππόδαμο. Α …, και μια εταίρα επιπέδου Ασπασίας εκείνης απ’ τη Μίλητο. 3ο: Νησίδες ευημερίας ή νησίδες αντίστασης; Ενόσω η πατρίδα μας παραμένει υπό «ξένη προστασία» η τοπική κατάσταση θα ξεφεύγει ολοένα από την δικαιοδοσία των Ο. Τ. Α., των Δημάρχων και των Δημοτικών παρατάξεων, όσο και η δημόσια Υγεία από το Υπουργείο Υγείας, η Ανάπτυξη από το αντίστοιχο υπουργείο, η Παιδεία από το Υπουργείο Παιδείας, η Οικονομία από το Υπουργείο Οικονομίας, κ.ο.κ. Οι επιτρεπόμενες χρηματοδοτήσεις υπό τις αυστηρές μνημονιακές δεσμεύσεις δεν μπορούν να αφορούν αναπτυξιακά έργα, καθώς διαχρονικά «ξένη προστασία» και υπανάπτυξη της Ελλάδας ταυτίζονται. Αντίστροφη πορεία ανάπτυξης σαφέστατα σημαίνει πως όλοι οι κρατικοί και θεσμικοί φορείς με τους Ο.Τ.Α. στην πρώτη γραμμή δουλεύουν υπό κεντρική διεύθυνση σχεδιασμένα προς αυτό τον Σκοπό. Με κάποια έννοια τα έως τώρα δεινά και όσα επακολουθούν είναι σαφώς προδιαγεγραμμένα, καθόσον, με αλωμένο προ πολλού το «εσωτερικό» ανάχωμα, η «ξένη προστασία» σε αγαστή συνεργασία με τους ντόπιους εταίρους της αποικιοκρατικοποίησε την πατρίδα μας. Η κοινωνία χωρίς πολιτικό έρμα τσακίζεται σε κάθε φουρτούνα (κρίσεις) διαβρωμένη από τα μέσα. Πώς ν’ Αλλάξει να Αναπτυχθεί να Αναγεννηθεί τοπικά και υπερτοπικά χωρίς την εθνική πολιτισμική και παραγωγική της συνοχή; Ζούμε στον τόπο με την σπουδαιότερη ιστορία του κόσμου και πρέπει να μάθουμε λίγο από αυτήν: «Οι κερκόπορτες μόνο από μέσα ανοίγουν. Χωρίς ρουφιάνους τα κάστρα δεν πέφτουν». Οι ΟΤΑ με χαμένη και αναζητούμενη πλέον την σχετική ανεξαρτησία τους μετατράπηκαν βιαίως (Καλλικράτης κλπ) σε διαχειριστές των επιλογών της υπερεθνικής εξουσίας. Στα πρώην κρατικά και νυν αυτοδιοικητικά φυτώριά της καρπίζουν τα εξωτικά φρούτα της μακράν πιο διεφθαρμένης υπηρεσίας με το αρχαιοπρεπές όνομα «Πολεοδομία» που πρέπει να μετονομαστεί με το νεοελληνοπρεπές «Λαμογιοδομία». Γίνεται απολύτως εφικτό σε λίγα χρόνια στις Δημοτικές εκλογές αντί για πολιτικούς συνδυασμούς να κατεβαίνουν εταιρείες με συγκεκριμένες προσφορές, μελέτες και προϋπολογισμούς για τα έργα που πρέπει να γίνουν. Μάλλον θα μας έρχεται φτηνότερα υπολογίζοντας πως τώρα επιβαρυνόμαστε με το κόστος των «μεσαζόντων», δηλαδή όλου του χρυσοπληρωμένου μηχανισμού τοπικού και κρατικού. Στα επιχειρηματικά πρότζεκτ άνετα οι «τοπικές κοινωνίες» θα μπορούν να επιλέγουν τον πράσινο μύθο τους, με όλες τις νομικές ρήτρες να εγγυούνται σχετικώς την πραγματοποίησή των υπεσχημένων προεκλογικά, κάτι που είναι αδύνατον με τους κομματικούς μηχανισμούς που εναλλάσσονται με σειρά επετηρίδας μεταξύ υπουργείων και Δήμων. Ας μην χάνουμε λοιπόν το «δάσος» για τα «φρούτα». Δεν μπορούν να υπάρξουν «νησίδες ευημερίας» λουστραρισμένες και καλοδιατηρημένες άσχετες με το παρακμιακό εσωτερικό και συνεχώς επιδεινούμενο πολεμικό εξωτερικό περιβάλλον. Νησίδες ευημερίας όπως περίπου περιγράφονται στα προγράμματα των Δημοτικών παρατάξεων όχι μόνο στα μικρά μας Βριλήσσια αλλά και σε Μητροπολιτικούς Δήμους. Μπορούν όμως να υπάρξουν «νησίδες αντίστασης» και τοπικών δράσεων που με ποικίλες πολιτιστικές - πολιτικές κατά βάση - δραστηριότητες, με ελεύθερες συζητήσεις και ανάδειξη εναλλακτικών πηγών πληροφόρησης, θα διαμορφώνουν ανεξάρτητες γνώμες και απόψεις που με τη σειρά τους τονώνουν την αυτοσυνείδηση και πολιτική αυτενέργεια όσων συμπολιτών μας την επιλέγουν. Νησίδες με γόνιμο έδαφος για να γίνεται ο συσχετισμός θεωριών και δράσεων, αναλύσεων και συνθέσεων κατά πράξη, σε ειδικά τοπικά και γενικά εθνικά επίπεδα. Για να βρίσκουν διέξοδο οι διαφορετικές θεωρήσεις και ιδέες συμπίπτοντας στο βασικό ζητούμενο της ύπαρξης και δραστηριοποίησης Ανεξάρτητων Ενωτικών Κινημάτων που να βγάζουν την Κοινωνία στο Προσκήνιο. Τέτοιου είδους δράσεις ενισχύουν την «πολιτική συνοχή» και μπορούν να αποτελέσουν τον κορμό ευρύτερων ενωτικών κινήσεων πολιτών που να διεκδικούν την εκλογική εκπροσώπησή τους στα Δημοτικά Συμβούλια ή και την Δημοτική Αρχή με βασικό έπαθλο τον αγώνα για την αποκατάσταση του ρόλου της «Τοπικής Αυτοδιοίκησης». Όχι φυσικά ως αυτοσκοπό αλλά ως προϋποθετικό μέσον για Σκοπούς. Θεωρώ ότι, οι Δημοτικές εκλογές του 2019 είναι σημαντικός σταθμός στην υπερδεκάχρονη πορεία της ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ ΣΤΑ ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ. Το ψηφοδέλτιό μας σηματοδοτεί την έναρξη ενός νέου κύκλου συγκρότησης και δράσεων πάνω στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα. Ποιο ώριμα ποιο κατασταλαγμένα ποιο αποφασιστικά με τους νέους φίλους μας, θα ανοίξουμε τον νέο δημιουργικό μας κύκλο. ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΧΛΑΣ 20/5/2019

ΣΧΕΤΙΚΑ: Δημοτικές Εκλογές 2019
ΣΧΟΛΙΑ
  1. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
    21 Μαΐου 2019, 21:17

    Αντίσταση με όπλο τη γνώση, ακόμη και μ'αυτή αμφισβητούμενη από τους ίδιους μας τους εαυτούς!

Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter