Του Φιλίπ Μυρέ σε μετάφραση Νίκου Ν. Μάλλιαρη

Ο Νίκος Μάλλιαρης, γιος του "δικού" μας Νίκου Μάλλιαρη, μετάφρασε το βιβλίο του Φιλίπ Μυρέ "Αγαπητοί Τζιχαντιστές..." Αξίζει να το διαβάσετε! Φιλίπ Μυρέ Αγαπητοί Τζιχαντιστές... Μετάφραση: Νίκος Ν. Μάλλιαρης Επίμετρο: Λάκης Προγκίδης σελ.128, σχήμα: 21x14, τιμή: 11 ευρώ Γραμμένη στα τέλη του 2001 με αφορμή τις επιθέσεις στους δίδυμους Πύργους, η ανοιχτή επιστολή του Φ. Μυρέ αναλύει με περίσσεια τόλμη αλλά και σκωπτικό χιούμορ την παρακμή των δυτικών κοινωνιών στην αυγή του 21ου αιώνα, προτείνοντας έτσι μια νέα ανάγνωση του φαινομένου της ισλαμικής τρομοκρατίας. Για τον Μυρέ οι επιθέσεις εναντίον της Δύσης, πέραν από επαίσχυντες, καθίστανται και κωμικοτραγικές από τη στιγμή που οι ίδιοι οι Δυτικοί καταστρέφουν συστηματικά από μόνοι τους τον στόχο των τρομοκρατών. Με την έντιμη, όσο και εύστοχη, ευθύτητά της η επιστολή αυτή επαναφέρει στο προσκήνιο τον απλό και κατανοητό δημόσιο λόγο, όπως επίσης και κριτικό χιούμορ -δυο αρετές που τείνουν να εκλείψουν ολοκληρωτικά. Εκδόσεις Μάγμα Δεν πρόκειται ούτε για λιβελογράφημα, ούτε για φάρσα, ούτε όμως και για κάποια από τις συχνές προκλήσεις με τις οποί¬ες διασκεδάζουν τα τελευταία χρόνια οι μηντιακοί διανοούμενοι και το κοινό. […] Ο Μυρέ μιλά για μια βρυκολακιασμένη Δύση. Μιλά για τον πολιτισμό που κατάφερε μέσα σε πενήντα χρόνια να αυτοκα¬ταστραφεί, για έναν πολιτισμό που μπόρεσε να εξα¬ντλήσει ολόκληρη τη ζωτική του δύναμη, που πέτυχε να αποξηράνει μέχρι και την τελευταία ικμάδα του στοιχείου που συγκροτούσε την ιδιοσυγκρασία του και στάθηκε έτσι ικανός να παρεκκλίνει απόλυτα από τις αξίες του, τουτέστιν από την «κριτική σκέψη, το πνεύμα της σύγκρουσης και την ικανότητα ν’ αφο¬μοιώνουμε το Κακό και το δαιμονικό προκειμένου να τα κατανοούμε και να τα πολεμούμε». Λάκης Προγκίδης «Σε γενικές γραμμές, ένα είναι το μέτωπο από το οποίο δεν πρόκειται να παραιτηθούμε ποτέ εμείς οι Δυτικοί, ένα είναι το μέτωπο στο οποίο επιδιώκουμε την ολοκληρωτική νίκη. Δεν είναι ούτε το μέτωπο του χρήματος ούτε εκείνο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: είναι το μέτωπο της ανθρωπολογικής οπισθοδρόμησης. [...] Η ουσία όλης αυτής της ιστορίας έγκει¬ται στο γεγονός πως αυτό στο οποίο επιτίθεστε δεν έχει περιεχόμενο. Κατά συνέπεια, αν θέλετε να πα¬ραμείνετε στο ύψος τούτων των άνευ προηγουμένου περιστάσεων που δημιουργήσατε, θα χρειαστεί να μας μιμηθείτε. Από εδώ και στο εξής, λοιπόν, ο ορί¬ζοντας προς τον οποίο θα πρέπει να τείνετε είναι ο ορίζοντας της απουσίας νοήματος». Φιλίπ Μυρέ