Λήδα, για μια, ακόμα, φορά μας συγκίνησες! Σ' ευχαριστούμε πολύ! Νάσαι καλά με τις ευαι σθησίες σου αλλά παράλληλα και με τη δύναμή σου!!!

Η ομορφιά της απομόνωσης έχει το κόστος της! Λέγεται φυγή...

Συμφωνώ απολύτως με τη γνώμη του κ. Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου. Δεν έχουμε πεζοδρόμια, έχουμε άσφαλτο με πλαϊνά από δένδρα γέρικα με ρίζες που προεξέχουν και εμποδίζουν το περπάτημα.. Όχι μόνο οι γονείς με τα καροτσάκια, αλλά ούτε οι πεζοί, ιδίως μεγάλης ηλικίας, μπορούμε να περπατήσουμε, με αποτέλεσμα να περπατάμε στην άσφαλτο. Μένω στην οδό Δημ. Βερνάρδου και είμαι υποχρεωμένη να περπατώ στον δρόμο και να σταματώ κάθε στιγμή που περνά αυτοκίνητο. Είμαι υπέρ της προστασίας των δέντρων, όμως αυτή η στάση δεν μπορεί να αναχθεί σε ιδεολόγημα. Όλες οι πολυκατοικίες έχουν μεγάλη πρασιά. Ας φυτέψουν δέντρα αντί για γκαζόν, θα κάνουν οικονομία και στην ύδρευση. Το πράσινο δεν θα λείψει σε ένα καταπράσινο προάστιο, αλλά θα το καταστήσει φιλικότερο στους κατοίκους του.

"Κι αν δεν τα λέμε,/ Τίποτα πια δε θα λογιάζεται πως δε μπορεί ν' αλλάξει." Μπέρτολτ Μπρεχτ. Από τον πρόλογο του έργου του "Η εξαίρεση και ο κανόνας".

Να μελετήσουμε και να καταλάβουμε τις ήττες μας.