Συμβαίνουν στην πόλη μας
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
Πέθανε στο ίδιο νοσοκομείο που 'χε πεθάνει κι ο πατέρας του. Με τον ίδιο τρόπο, σύντομα και περιεκτικά, ακολουθώντας το ίδιο ποτάμι. Βότσαλο το βότσαλο, ρίζα τη ρίζα, στην αιώνια επιστροφή. Δεν λυπήθηκα - ίσως κατά βάθος τον ζηλεύω - έζησε αυτό το μικρό διάστημα ανέμελα, γεμάτος με την χαρά και το πάθος των παιδιών. Ο μόνος λόγος που πήγα στην κηδεία του, είναι γιατί πιστεύω πως κάποτε θα έρθει κι αυτός στην δική μου. Ίσως, έπειτα από ατελείωτες διαδρομές ατελεύτητου χρόνου, να ξαναβρεθούμε στις ίδιες θέσεις, με τα ίδια υλικά, κι αφού κοιταχτούμε βαθιά στα μάτια, αναρωτηθούμε ποιος είναι πραγματικά ο νεκρός. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ: Harald Sohlberg, Σεληνόφως στη θάλασσα. 1907.
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Ο χρόνος εξισώνει!