Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου, 8:00μ.μ.

Συνάντηση 4η Διαδικτυακή Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου, 8:00μμ, Θέμα: «Commedia all’ italiana/«Ιταλική κωμωδία μοναδική και ανεπανάληπτη». Η συνέχεια: Monicelli, Risi, Scola, Wertmuller. Η παρουσίαση μιας ολόκληρης σχολής που συνδέεται με την άνθιση της κωμωδίας στο ιταλικό σινεμά, ολοκληρώνεται τη Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου στην 4η συνάντηση του σεμιναρίου Κινηματογραφική Γεωγραφία που οργανώνει διαδικτυακά η Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine Δράση. Παρουσιάζεται η δουλειά 4 σκηνοθετών της Χρυσής Εποχής 1958-1976. Αρχίζουμε με τον Mario Monicelli Ο Mario Monicelli ξεκίνησε ως κριτικός σινεμά για να εξελιχθεί σε σκηνοθέτη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σατιρική του φλέβα φάνηκε από το "Κλέψαν του κλέψαντος" (1958). Αναδείχθηκε γρήγορα σε μάστορα της μαύρης σάτιρας με ταινίες όπως "Ο μεγάλος πόλεμος" (1959), "Ο οργανωτής" (I Compagni, 1963), αποσπώντας σπουδαίες ερμηνείες από τους Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και Βιτόριο Γκάσμαν. Ακολουθούν τα "Amici Miei" (Εντιμότατοι φίλοι μου, 1975) που γνώρισε και δυο εξίσου επιτυχημένες συνέχειες, και το κατάπικρο "Un Borghese Piccolo Piccolo" (Ο ανθρωπάκος, 1977) με τον εξαίσιο Αλμπέρτο Σόρντι. Ανάμεσα στις πιο προσωπικές του δουλειές συγκαταλέγονται ο "Καζανόβας '70" (Casanova '70, 1965) και "La Mortadella" (1972) με την Σοφία Λόρεν. Συνεχίζουμε με τον Dino Risi Ο Dino Risi έγινε σκηνοθέτης από σπόντα. Γνώρισε (το 1940) τον Λατουάντα στη μπουτίκ ενός φίλου. Αυτός χρειαζόταν βοηθό σκηνοθέτη για την ταινία "Piccolo mondo antico" (1941). Ο Ρίζι δέχτηκε αυτή τη θέση για πλάκα. Κατόπιν ασχολήθηκε με την ψυχιατρική, που και που έγραφε αρθράκια για τις τοπικές εφημερίδες. Μετά τον πόλεμο βρήκε κάποιον να του χρηματοδοτήσει τις μικρού μήκους προσπάθειές του. Μια απ' αυτές, το "Buio in Sala" (1948), αγοράστηκε από τον Κάρλο Πόντι. Εκεί ήταν που του κόλλησε για τα καλά το ψώνιο του σκηνοθέτη. Ήρθε στη Ρώμη κι έγραψε το σενάριο "Poveri ma belli", που τον έκανε διαβόητο. Συνέχισε με τα "Una Vita Difficile" (Μια δύσκολη ζωή / Παλιοζωή, παλιόκοσμε, 1961), "Il Sorpasso" (Ο φανφαρόνος, 1962) και το πασίγνωστο πια "Profumo di Donna" (Άρωμα γυναίκας, 1974)με πρωταγωνιστή τον Βιττόριο Γκάσμαν. "Ο φανφαρόνος" ήταν μια απ' τις μεγαλύτερες εμπορικές του επιτυχίες. Ακολουθεί ο Ettore Scola Ο προκλητικός Ettore Scola θεωρείται διάδοχος των Ντε Σικα και Ροσελίνι. Έχοντας σπουδάσει νομικά στο πανεπιστήμιο Jurisprudence της Ρώμης, εγκατέλειψε την δικηγορία και εισέβαλε στην έβδομη τέχνη στα 1954. Έγραψε αρχικά αρκετά σενάρια, πριν ταράξει τα ύδατα με την σεξοκωμωδία "Ας μιλήσουμε για γυναίκες" (Se Permettete Parliamo di Donna, 1964). Ακολούθησε στο αυτό μήκος κύματος με τα "Il Diavolo Innamorato" (Ο διάβολος ερωτεύεται, 1966) και "Dramma Della Gelosia" (Το τρίγωνο της πίτσας, 1970). Στην ώριμη περίοδό του (μετά το 1970) γυρίζει τα: "C'eravamo Tanto Amati" (Ήμασταν τόσο αγαπημένοι, 1974) και "Brutti, Sporchi e Cattivi" (Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί, 1976), με τον Νίνο Μανφρέντι. Παρότι είναι μέλος του κομμουνιστικού κόμματος, θέτει τον άνθρωπο και την αυτόνομη μονάδα υπεράνω ιδεολογιών και μαζικών διεκδικήσεων. Και ολοκληρώνουμε με την Lina Wertmuller Η Lina Wertmüller, γεννημένη στις 14 Αυγούστου 1928, είναι Ιταλίδα σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ελβετικής καταγωγής. Το 1972 ήταν η πρώτη γυναίκα υποψήφια στις Κάννες για την ταινία «Μίμης ο σιδεράς» και το 1976 η πρώτη γυναίκα υποψήφια για Όσκαρ, με την ταινία “Pasqualino Settebellezze” (Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές). Δούλεψε στο κουκλοθέατρο, στο θέατρο σαν ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας. Το 1963 μέσω της φίλης της Φλώρας συζύγου του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι συνάντησε τον Φελίνι και δούλεψε σαν βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία του “8½”. Την επόμενη χρονιά κάνει το σκηνοθετικό ντεμπούτο της με την ταινία “Ι Basilischi”. Από την πλούσια φιλμογραφία της ξεχωρίζουμε τα: «Questa volta parliamo di uomini» (Ας μιλήσουμε για άντρες, 1965), 1972 “Mimì metallurgico ferito nell’onore" (Μίμης ο σιδεράς, 1972), “Travolti da un insolito destino nell’azzurro mare d’agosto” (Η κυρία και ο ναύτης, 1974), "Pasqualino Settebellezze" (Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές, 1975). Διδασκαλία: Παναγιώτης Δενδραμής, σκηνοθέτης και διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Κρήτης. Το σεμινάριο μπορείτε να το παρακολουθήσετε διαδικτυακά στη διεύθυνση: https://us02web.zoom.us/j/86989079267?pwd=RmRnS3V5NGg4ck9rRGEzVGJVeDQzUT09 Meeting ID: 869 8907 9267 Passcode: 986330 Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-ΔΡΑΣΗ