10/9/2024
Συμβαίνουν στην πόλη μας
Λύνονται τα ζητήματα δια της διολισθήσεως;
Συμβαίνουν στην πόλη μας
.jpg)
Εκδήλωση της "Δράσης" με τον δημοσιογράφο Σταύρο Λυγερό την Κυριακή
Την τελευταία περίοδο, τα γεωπολιτικά ζητήματα, ολοένα και περισσότερο, έρχονται στην επικαιρότητα, ίσως γιατί πλέον είναι δύσκολο να υποτιμηθούν και να κρυφτούν «κάτω από το χαλί» της τρέχουσας πολιτικής. Η χώρα δεν βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη μόνο με μια κατάσταση αποικίας χρέους, αλλά προοδευτικά εμπλέκεται και σε μια ζώνη πολέμων και αναταραχών. Και εις μάτην όσων έχουν ανάγει τα πάντα σε ζήτημα οικονομικών διευθετήσεων, η γεωπολιτική απειλή εισέρχεται βίαια στο επίκεντρο της πραγματικότητας. Όπως το 2010 βρεθήκαμε απροετοίμαστοι στο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, έτσι και σήμερα, το ίδιο αμέριμνα φαίνεται να αντιμετωπίζουμε τους διαγραφόμενους εθνικούς κινδύνους. Κι’ όμως. Μια χώρα σε κατάσταση κοινωνικής και εθνικής καταστροφής και με γκέτο στο εσωτερικό της, μόνο με μια συνολική ματιά μπορεί να αναζητήσει διέξοδο. Γι' αυτό, η δυνατότητά μας να επιβιώσουμε προϋποθέτει την κατανόηση συνολικά των προβλημάτων που μας αφορούν και των σύνθετων παραμέτρων τους, ώστε ένα καθολικό πνεύμα αντίστασης και αισιοδοξίας, να μπορέσει να αναδυθεί και να αντιστοιχηθεί με τις ανάγκες της περιόδου. "Η γεωπολιτική απειλή Αιγαίο, Κύπρος, Συρία, μεταναστευτικό, στο φόντο της κρίσης" Συζήτηση με τον δημοσιογράφο Σταύρο Λυγερό Κυριακή 22 Μαΐου 2016, 7.30 μ.μ. Πάρκο «Μ. Θεοδωράκης», (ΤΥΠΕΤ), Μπακογιάννη 38-42, Βριλήσσια Κίνηση Δημοτών Βριλησσίων «Δράση για μια Άλλη Πόλη»
Λ.Λ.
Δεν καθίσαν τώρα -ούτε μόνο- πάνω στο σβέρκο μας· για δεκαετίες αφηρημένοι, αφεθήκαμε να βολευτούν και μέσα στη ψυχή μας. Γι’ αυτό και δεν φεύγουν, ούτε πρόκειται να φύγουν. Εννοώ για τα μνημόνια που μας ρημάζουν από μέσα σε τέλεια συμπληρωματικότητα με την απ’ έξω δυναστική γεωπολιτική των ισχυρών. Όπως πάντα το κακό, η αρρώστια, μπαίνουν όταν οι φύλακες δεν γρηγορούν, όταν μας βρίσκουν αδύναμους. Πως θα δυναμώσουμε λοιπόν; Με διαμαρτυρίες; Με αιτήματα προς τις κυβερνήσεις μας για να κάνουν τα πράγματα που δεν είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε εμείς; (...) Γι’ αυτό και οι ισχυροί με δυσκολία κρύβουν την ειρωνεία και την καταφρόνια τους, μη τυχόν και στα πρόσωπά τους αναγνωρίσουμε την κατάντια μας και μας δώσουν λαβή να ντραπούμε: Όχι για όσα μας κάνουν εκείνοι, προφανώς ο δικός τους θεός τα επιτρέπει, αλλά γι’ αυτό που είμαστε εμείς· όχι απλά ταπεινοί επαίτες του βίου, αλλά και προσκυνητές στο ίδιο είδωλο της παντοδυναμίας επειδή, δήθεν, δεν φαίνεται! Πολλοί είμαστε και κείνοι που το βλέπουμε· αλλά τί κάνουμε; Ζητάμε περισσότερο «ανθρωπισμό» «αξιοπρέπεια» δηλαδή πειστικότερο, αληθοφανέστερο ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ, να ρετουσάρουμε τις ατέλειες δηλαδή και, όλα καλά, όλα θα επανέλθουν σε τάξη! Σε τούτο το σημείο βρίσκεται η κυβερνητική αριστερά σήμερα και από τα ίδια φίλτρα περνώντας στο ίδιο σημείο θα ξαναβρεθεί αύριο, η όποια κυβερνητική αριστερά: Προσκυνήτρια στο είδωλο της παντοδυναμίας με το αλληλέγγυο προσωπείο. Έτσι, όσο δεν βρίσκουμε αντισώματα για τα φίλτρα της μετάλλαξης, αυτά που πλαισιώνουν τις διόδους της εξουσίας, συνέχεια μεταλλαγμένοι θα μας βγαίνουν από την άλλη άκρη. Φταίει ο άκαμπτος –ρηγματωμένος ωστόσο από τη σύγχρονη φυσική- υλισμός του 19ου αιώνα; φταίει κι ο σύγχρονός του «θάνατος του Θεού»; η «θέληση για δύναμη»; (Νίτσε). Φταίει κι ο πίθηκος του Δαρβίνου; ή μήπως ο ίδιος ο Δαρβίνος αφού, ΑΥΤΟΝ έψαχνε κι ΑΥΤΟΝ βρήκε! για.. να μας μεταφέρει από κείνον, χωρίς στάση -ποδοπατώντας τον ‘παιγνιώδη’ και τον ‘λατρευτικό’- γραμμή στον Homo faber, να γεμίσουν με αυτόν μάνι-μάνι τα εργοστάσια, τους στρατώνες και τις κανονιοφόρους, για ν’ αρχίσουν οι εχθροπραξίες. Σε αυτά έχει μείνει η αριστερά, κι αν υπάρχει γεωπολιτική απειλή, που υπάρχει, υπάρχει και μια άλλη απειλή ικανή να αναιρέσει τη γεωγραφία και να μας κάνει σύγχρονη αφρικανική αποικία του 21ου αιώνα και –για όσο τα στεγανά παραμένουν αρηγμάτιστα- εις τους αιώνας των αιώνων! (Αμήν)