Δημοτικό Συμβούλιο
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
" Ο Νικητής είναι μόνος, οι χαμένοι μαζί " Ετοιμάζονταν για το γάμο. Ο μεγάλος του αδερφός, ο πρωτότοκος, ο Νίκος με τ' όνομα, χωρισμένος χρόνια είχε βρει επιτέλους εκείνο που γύρευε. Η μάνα τους περπατούσε πια τον δρόμο των φύλλων. Οι τελευταίες ανατολές, οι τελευταίες βαθιές ανάσες στη θάλασσα, τα τελευταία γλυκά χαμόγελα. Σκέφτηκε, μιας και βρισκόταν στη πόλη, ν' αγοράσει μια φωτογραφική μηχανή να προλάβει να κρατήσει τη μάνα τους κι έπειτα ήταν κι ο γάμος. Στα σίγουρα χρειαζούμενη αγορά. Έτσι κι έκανε, κίνησε προς το κέντρο ρωτώντας για το κατάλληλο μαγαζί. Μόνο να προλάβαινε τη μάνα, να κλείδωνε μέσα στο φακό την χαρά της για το γάμο του γιου της. Α, ρε μάνα, μουρμούριζε καθώς περπατούσε, α, ρε μάνα βάστα κι έρχομαι, γερά ρε μάνα και θα νικήσουμε. Μπαίνοντας στο μαγαζί χτύπησε το τηλέφωνο του. Ήταν η αδερφή του πνιγμένη στο κλάμα. Στράτο, πρέπει να γυρίσεις γρήγορα... Τι έγινε Ανθούλα; Χάθηκε η μάνα; Μίλα, τη χάσαμε; ...Όχι... Ο Νίκος, χάθηκε ο Νίκος, ξαφνικά. ΠΙΝΑΚΑΣ: Μιχάλης Οικονόμου, Σπίτι που ονειρεύεται. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Πάγωμα στο αναπάντεχο!