Σχόλια
Γεράσιμος Κακλαμάνης (1940 – 2003): Διαφωτιστικές αχτίδες φωτός στο προπαγανδιστικό σκότος
3/3/2024

Εξαιρετικό...

Εύα Χατζάκη
Αναφορά στο έργο του Γεράσιμου Κακλαμάνη (1940 – 2003)
2/1/2024

Σίγουρα έχουμε υποχρέωση να προωθούμε κείμενα ικανά να αφυπνίζουν τίς συνειδήσεις ατόμων μίας κοινωνίας, η οποία ζεί μέσα στό ψέμμα. Εάν μπορώ να βοηθήσω σε μία τέτοια προσπάθεια, θα το κάνω μετά χαρ

Ζέρβας Δημήτρης
Σε εξέλιξη η καταστροφή των πεύκων της Λ. Πεντέλης
24/12/2023

Να υπογειοποιηθούν - υπογειοποιούνται τα καλώδια. Όχι να κόβονται υπεραιωνόβια δένδρα.-

Μιχάλης Πυρουνάκης
Όλα στο φως!
9/12/2023

"Όλα στο φως" για τα προηγούμενα αλλά και για τα μελλούμενα, πριν τις αναθέσεις.

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τοπίο σε διχασμό (μέρος 2ο)
2/12/2023

Αγαπητά ξαδέλφια. Εάν, με θέλημα θεού, δεν έπεφτε εξ ουρανού ο εκ Ρωσίας ορμώμενος πόντιος Ιβάν ο τρομερός, να διαλύσει την ερυθρή «παράγκα», τώρα ο «δαφνοστεφανωμένος» έφηβος, εκ προοιμίου «διορισμέ

Δημήτρης Καλαμπούκας

Ανομολόγητα

του Χρήστου Ι. Βατούσιου

" Όλη μας η ζωή δεν είναι παρά μια αγάπη. Ευλογημένοι όσοι την έζησαν, ευλογημένοι όσοι την περιμένουν ακόμη. " ...Άκουσε αγόρι μου, αφού το θες τόσο πολύ να μάθεις. Εγώ τον πατέρα σου τον έκλαψα σα δικό μου κι ας μ' άφησε αστεφάνωτη. Άλλο δε γύρεψα παρά την αγκαλιά του. Με τη μάνα σου δεν είχανε πολλά πολλά. Τους χώριζαν θάλασσες και πελάγη. Μόλις ξεμπαρκάριζε σε μένα ερχόταν κι έβλεπα τα κρυφά του - όσα μ' άφηνε να δω. Του τρωγε τα στήθια ο καημός. Να την αφήσει; Ήσασταν βλέπεις κι σεις, να μείνει εκεί που δε μπορούσε ν' ανασάνει; Γιαυτό και δόθηκε στη θάλασσα, όλο και πιο μακρυά, όλο και πιο βαθιά, στον αγύριστο, πέρα απ' το κόμπο που δε μπορούσε να λύσει, παρόλο που ένιωθε πως τον έσφιγγε και μέρα τη μέρα τον έπνιξε. Ας είναι, έτσι το θέλησε η μοίρα, βασανισμένη ψυχή, ξεκουράστηκε. Όμως τι τα θες και τ' ανακατεύεις; Ποιος να ξηγήσει τη σκοτεινή ρίζα του αθρώπου...Σάμπως εμένα δε με πήρε μαζί του, που απόμεινα ν' αγναντεύω τη θάλασσα; Μα δε το μετανιώνω. Πήγα εκεί που αγαπούσα, ελεύθερη με όλο μου το αίμα, και κανένας δε μπορεί να με δικάσει, γιατί ο μόνος νόμος που αναγνωρίζω είναι αυτός, της αγάπης. Για τα άλλα μη τα ρωτάς, χασούρες και κέρδητα όλα στο πάτο. Ένα μόνο η ζωή μας. Η αγάπη μας. Να το θυμάσαι. ΠΙΝΑΚΑΣ: Rupert Bunny, Madge Currie. 1910. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ: Ακροβάτες στο χαρτί
ΣΧΟΛΙΑ
  1. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
    23 Απριλίου 2020, 21:01

    Μόνο μια αγάπη;

Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Έρχονται όλα κάποτε μαζεμένα. Πού να πας τότε; Πού να κρυφτείς; Τι την έκανες την ανεπανάληπτη ζωή σου;

Τάσος Λειβαδίτης - Καντάτα , Κέδρος 1960
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Δεν υπάρχουν προγραμματισμένες Δράσεις για τις επόμενες ημέρες...

Newsletter