Σχόλια
Ανάγκη μέτρων στην περιοχή των Κάτω Βριλησσίων
20/7/2025

Καλησπέρα, Σαν κάτοικος της περιοχής συμφωνώ με το παραπάνω άρθρο εκτός από ένα σημείο: "Οτι η αντιδρομηση της οδού Κρήτης δεν ωφέλησε την περιοχή" .Το λογικό είναι να μην δέχονται τα Βριλήσσια τόσο

Κ.Μ
Καλή Ανάσταση!
15/4/2025

Εξαιρετική η επιλογή του σπουδαίου Τάκη Σινόπουλου και του ''Καιόμενου'' Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Tάκης Μάτσας ''Τιμωρία- κάθαρση- εκδημοκρατισμός''
Η εποχή του «Δεν Γνώριζα», απλά τελείωσε
29/3/2025

Τα τελευταία σύννεφα, τα οποία πιθανόν να έδιναν κάποιο άλλοθι στην «άγνοιά μας», πρέπει να ήταν πριν 5 χρόνια, με την προβολή του social dilemma, που επίσης πραγματεύονταν περίπου το ίδιο θέμα. Από τ

Δ.Κ.
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ
26/2/2025

Πολύ ωραίο άθρο κατά την ταπεινή μου γνώμη. Η διαλεκτική μέθοδος σκέψης στην υπηρεσία ΟΛΩΝ!

Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
Τα προβαδίσματα και το διαζευκτικό ή αντί του εν ελλείψει: Ένα δίλημμα χωρίς περιεχόμενο
18/11/2024

Πράγματι, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, με τις ντιρεκτίβες της, μετατρέπει τους Δήμους σε τηλεκατευθυνόμενα νευρόσπαστα, ανελεύθερους, χωρίς πόρους, αρμοδιότητες, πρωτοβουλία, χωρίς ζωή.. απρόθυμους να ρί

Χαράλαμπος Λαζάνης

Ο σκηνοθέτης Σωτήρης Γκορίτσας σε προβολή του Cine Δράση

ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΦΛΕΒΑΡΗ, 7.00μμ,ΤΥΠΕΤ, συζήτηση και προβολή της ταινίας «Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένα» παρουσία του σκηνοθέτη.

«Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα»... τα βιώματα του ορθοπεδικού Γιώργου Δενδρινού, το ομώνυμο βιβλίο τού οποίου, μετέφερε στην κινηματογραφική οθόνη ο Σωτήρης Γκορίτσας, προβάλλοντας την κωμικοτραγική καθημερινότητα του δημόσιου νοσοκομείου. Με τα κοινωνικά αντανακλαστικά του πάντα σε επαγρύπνηση, ο σκηνοθέτης των «Απ' το χιόνι», «Βαλκανιζατέρ», «Μπραζιλέρο», επανέρχεται με πρωταγωνιστή του, στην καινούρια του ταινία «Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα», ένα φέρελπι ειδικευόμενο γιατρό (Αργύρης Ξάφης), ο οποίος παλεύει να κάνει «το ακατόρθωτο, δηλαδή…το αυτονόητο», να εξυγιάνει τους «Αγίους Πάντες». «Φακελάκια», φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι που τάζουν ταξίδια αναψυχής, πτώματα που αποστέλλονται σε λάθος προορισμό και γιατροί που ρεφάρουν στην εφημερία τους, είναι μόνο μερικά με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπος. Μια κόντρα του Ε.Σ.Υ. με το εγώ, που μάλλον στο τέλος μας κλείνει το μάτι! (http://tvxs.gr/) Σενάριο-Σκηνοθεσία Σωτήρης Γκορίτσας (2011). Παίζουν: Αργύρης Ξάφης, Μιχάλης Ιατρόπουλος, Στέλιος Μάινας , Βαγγέλης Μουρίκης, Δημήτρης Ήμελλος , Άννα Κουτσαφτίκη, Μηνάς Χατζησάββας, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Μπέσυ Μάλφα, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώτα Φέστα, Μιχάλης Ιατρόπουλος κ.ά. Η ταινία κέρδισε οκτώ υποψηφιότητες για τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου: για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, πρώτο (Ξάφης) και δεύτερο ( Ήμελλος) αντρικό ρόλο. Η ΤΑΙΝΙΑ Ένας ειδικευόμενος ορθοπεδικός ξεκινάει την καριέρα του σε νοσοκομείο του ΕΣΥ. Εκεί ανακαλύπτει πως γιατροί, διοικητικοί υπάλληλοι, νοσηλευτές και ασθενείς, είναι όλοι συμμέτοχοι σε μια παράλογη κωμικοτραγική καθημερινότητα, στην οποία το δημόσιο σύστημα υγείας, που φτιάχτηκε για να υπηρετεί τον άνθρωπο, έχει εξελιχθεί σε δήμιό του και αυτό πολύ πριν μας προκύψει η κρίση, το μνημόνιο και ο Άδωνις ως υπουργός υγείας. Γι’ αυτό και επιχειρεί να του αντισταθεί. Ο Σωτήρης Γκορίτσας με την ιδιότυπη, δραματική αυτή κωμωδία του, που είναι γεμάτη ξεκαρδιστικά και τρυφερά στιγμιότυπα από μια σουρεαλιστική νοσοκομειακή πραγματικότητα ασχολείται με την ελληνική νοοτροπία και έρχεται σε μετωπική σύγκρουση με τα ελληνικά νοσοκομεία. Παρουσιάζει με ρυθμό, πλοκή και κυνισμό, καταστάσεις αστείες και τραγικές, πρόσωπα λούμπεν και καθημερινά, μίζες και μιζέριες, λίγη λογική, αξιοπρέπεια και ηθική και περισσότερη ευαισθησία και υπεροψία σε ένα σύστημα όπου το άτομο προσπαθεί να σώσει την τιμή μιας κρίσιμης μονάδας υγείας. Παρουσιάζει επίσης πολλές και νόστιμες λεπτομέρειες, δένοντας σουρεαλιστικά διάφορες καταστάσεις. Ενδεικτικά, το τραγούδι των τίτλων παντρεύει τον Εθνικό Ύμνο με το disco κομμάτι «I will survive» της Γκλόρια Γκέινορ. Μάλλον η επιτυχία του οφείλεται στο ότι δεν επιλέγει απλά να καταγγείλει αλλά να διαμαρτυρηθεί δημιουργικά, κρατώντας όσο μπορεί το τιμόνι της πλοκής και χωρίς να αποφεύγει, πάντοτε, τις κακοτοπιές. Ο Αργύρης Ξάφης υποδύεται τον ιδεαλιστή γιατρό που από ρομαντική βλακεία πιστεύει πως με τον σταυρό στο χέρι θα υπηρετήσει το λειτούργημά του στην καρδιά του κτήνους, δηλαδή σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Πέφτει θύμα ενός σκληρότατου, ανθρωποφάγου και καλά ριζωμένου σουρεαλισμού. Οι δεύτεροι ρόλοι είναι απολαυστικοί. Δημήτρης Ήμελλος είναι καταπληκτικός ως υποψιασμένος Κύπριος γιατρός που δεν θέλει και πολύ να τα βροντήξει και να δραπετεύσει προς τον ιδιωτικό τομέα. Το trailer της ταινίας: http://www.youtube.com/watch?v=iiWoosIXSmE Ο Σωτήρης Γκορίτσας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Σπούδασε Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και κινηματογράφο στο Λονδίνο. Εχει σκηνοθετήσει πολλά ντοκυμαντέρ για την ET-1, στις εκπομπές "Η ΕΡΤ στη Βόρειο Ελλάδα" και "Περισκόπιο". ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ 1987, ΚΑΠΟΙΟΣ ΞΑΓΡΥΠΝΑ, τηλεταινία 1990, ΔΕΣΠΟΙΝΑ, τηλεταινία, Βραβεία Καλύτερης Ταινίας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Α' κρατικό βραβείο ΥΠΠΟ 1993, ΑΠ' ΤΟ ΧΙΟΝΙ, μεγάλου μήκους. Συμμετοχή στο δεκαπενθήμερο σκηνοθετών στο Φεστιβάλ Καννών 1994, Βραβεία καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ ΑΜΙΕΝ, Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, Φεστιβάλ TROIA, Χρυσός Αλέξανδρος, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (διεθνής διαγωνισμός), Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (εθνικός διαγωνισμός) βραβεία καλύτερης ταινίας, σεναρίου, φωτογραφίας, ειδικό βραβείο τεχνικής αρτιότητας ΕΤΕΚΤ, βραβείο FIPRESCI, κρατικό βραβείο και βραβείο περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ. 1997, ΒΑΛΚΑΝΙΖΑΤΕΡ, μεγάλου μήκους 2001, ΜΠΡΑΖΙΛΕΡΟ, μεγάλου μήκους 2007, ΠΑΡΕΕΣ, μεγάλου μήκους 2011, ΑΠ’ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΒΓΑΛΜΕΝΑ, μεγάλου μήκους

ΣΧΕΤΙΚΑ: Συμβαίνουν στην πόλη μας
ΣΧΟΛΙΑ
Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Η πολιτική ανατροπή στην Ελλάδα θα έρθει όταν η κοινωνία μπορέσει να επεξεργαστεί το συλλογικό ιστορικό τραύμα της, να ξαναφτιάξει την έννοια του «εμείς», και να μετατρέψει τη σιωπή της σε συλλογική φωνή. Συνεπώς, η πολιτική θεραπεία δεν σημαίνει μόνο αλλαγή κυβέρνησης· σημαίνει αλλαγή στον τρόπο που σχετιζόμαστε, θυμόμαστε και χτίζουμε το «εμείς».

Αντώνης Ανδρουλιδάκης
Newsletter