Συμβαίνουν στην πόλη μας
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
Δεν ήξερε - δεν τον έμαθαν - πως να μισεί, κι έτσι αντ' αυτού αγαπούσε, μόνο αγαπούσε, με μια δύναμη - θα λεγες καταστροφική - που η παρουσία του γεννούσε φωτιές, που ξεχύνονταν με ορμή από τα έγκατα της ψυχής των ανθρώπων. Τον μισούσαν, τον μισούσαν βαθιά, μ' έναν τρόπο ανήλεο για το προκλητικά ανεξήγητο της συμπεριφοράς του. Σπανίως του μιλούσαν - κι αυτό για να τον διώχνουν - μέχρι π' απόμεινε κατάμονος βουλιάζοντας στη θλίψη, ασφυκτιώντας από αξόδευτη αγάπη που ξέσπαγε λαβώνοντας το κορμί του. Η αλλαγή δεν άργησε να τον κυριεύσει, κι ένα πρωινό άρχισε να μισεί και μίσησε με τέτοιο μένος τον εαυτό του, που μετά το τραγικό του τέλος, οι άνθρωποι τον αγάπησαν για την προσαρμογή του στην μεγάλη, ισχυρή οικογένεια. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ: Augustus Edwing Mulready, Μοιρασιά μίας φλούδας. 1871.
ΣΧΟΛΙΑ