του Γιάννη Τσίχλα

Κασελακικοί – Αντικασελακικοί: Η τεχνοτροπία των διχασμών Μέρος 1ο (*) Επισημαίνεται από ιστορικούς κύκλους πως, ενώ το εν λόγω Τοπίο, καθ’ όλη σχεδόν την νεότερη ιστορία του, διακατέχεται από οδυνηρούς διχασμούς, κατά την αρχαία ιστορία του, (παρ’ ότι και σε αυτήν υπάρχουν διχασμοί), αυτοί αποτελούν εξαίρεση. Αναφέρονται ενδεικτικά οι: Θερμοπύλες, Σαλαμίνα, Μαραθώνας κάποιος Μακεδόνας Μέγας Αλέξανδρος καθώς και ένας Χρυσούς Αιών του Περικλέους και της παρέας του σε μια απαστράπτουσα Αθήνα με την Ακρόπολη για κερασάκι.. Αφήνοντας τους αρχαίους του Τοπίου να αναπαύονται στις δάφνες τους επιχειρούμε ανάδρομη κατάβαση -επιλεκτική βέβαια- στο κοιμητήρι των «διχασμών» της νεότερης ιστορίας του, που μάλλον εντάσσονται σε διαδικασίες πραγμάτωσης προαποφασισμένων επιλογών. Κατά το 2023 διχασμός σκιάζει το Τοπίο μεταξύ Κασελακικών και Αντικασελακικών οπαδών αυτή την φορά για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως λένε, θίγει τα θεμέλια του πολιτεύματός του καθόσον αφορά κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στα 2015, διχασμένο το εκλογικό σώμα του Τοπίου έπρεπε να απαντήσει: Ευρώ ή Δραχμή; Ενώ ήδη η υπερπεντάχρονη κρίση είχε βάλει θηλιά στο λαιμό του Τοπίου, ξαποστέλνοντας το ένα τρίτο του ΑΕΠ του στις τράπεζες των προστατών δανειοδοτών. Στα 1989, διχασμένος ο «Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου», για να βάλει μαχαίρι στο κόκκαλο του σκανδάλου Κοσκωτά, έπρεπε να αποφασίσει συμμετοχή σε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή Νέας Δημοκρατίας; Επέλεξε Νέα Δημοκρατία αυτοδιχαζόμενος, ενώ τα σκάνδαλα ζουν και βασιλεύουν. Μάλλον για τις αριστερές ηγεσίες ήταν αδιάφορο πως στις επικές εκλογικές εφόδους της μεταπολίτευσης είχαν εξαντληθεί τα καύσιμα που έδιναν ενέργεια στους εναπομείναντες αγωνιστές που οραματίζονταν Πραγματική Αλλαγή. Διχασμός στα 1974 – 75, με Καραμανλή ή τανκς. Μα τα τανκς ήταν παρόντα και η μισή Κύπρος Τουρκική! Στα 1944 – 49 το Τοπίο σε εμπόλεμο διχασμό: με αστική δημοκρατία ή λαϊκή δημοκρατία; Με την υπόθεση «Δημοκρατία» να έχει χαθεί καθώς πνίγονταν στο εμφύλιο αίμα, ελέω πάλι των προστατών του. Στα 1918 – 22, με Άγγλους ή Γάλλους; Πάλι από χέρι χαμένο, αφού οι γηγενείς δουλοπρεπείς ηγεσίες τοποθέτησαν το Τοπίο ως πιόνι στη γεωπολιτική σκακιέρα που έχουν μονίμως στημένη στην ευρύτερη περιοχή οι προστάτες. Αυτοί αφού ανάγκασαν τον Κεμάλ να παραχωρήσει πετρελαϊκές περιοχές της Μέσης Ανατολής, έκλειναν την συγκεκριμένη παρτίδα, ανοίγοντας τον δρόμο στον Κεμάλ και τους Τσέτες του για την Σμύρνη και την καταστροφή του μικρασιατικού Τοπίου. Στα 1916 το Τοπίο βιώνει αυτή την φορά τον «μεγάλο διχασμό» Βενιζελικών - Αντιβενιζελικών μέσα σε γενικό κλίμα μεγαλοϊδεατισμού για Τοπίο τριών ηπείρων και πέντε θαλασσών. Ήταν το προοίμιο της τραγωδίας στα 1922. Μέγας διχασμός γύρω στα 1828 με Καποδίστρια. Με τον Κολοκοτρώνη ή με τους Κουντουριωτο-Μαυρομιχαλαίους; Με εμφύλιο πόλεμο να μαίνεται παράλληλα με την επανάσταση που άρχισε το 1821, τα κουμπουρο-μάχαιρα τελικά λύνουν το διχασμό στέλνοντας τον Καποδίστρια στο χώμα. Τριχασμός στα 1821 με το νεογέννητο να επιλέγει προστάτες: Άγγλους Γάλλους ή Ρώσους! Με τους τρείς δρόμους να αποδειχτούν μονόδρομος, καθώς στα 1831 και αφού έφαγε το χώμα τον Καποδίστρια οι τρείς μεγάλοι από κοινού ανακήρυξαν το Τοπίο σε Εθνικό Κράτος, κοτσάροντας για βασιλιά Βαυαρό φιλέλληνα και έναν Γέρο του Μοριά φυλακή για... ανθέλληνα! Ω Πανανθρώπινε Χριστιανέ Θεέ και Έλληνες Ολύμπιοι Θεοί. Τι ανάδελφο Τοπίο! (*) Ακολουθεί 2ο Μέρος: Αυτοκρατορικός διχασμός και η ΑΕΚ της καρδιάς μας ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΧΛΑΣ